Onder de kap van deze stekkerhybride zit een 2,5l grote viercilinder benzinemotor die gebruik maakt van een atkinson-verbrandingscyclus. Daarnaast vindt je een elektromotor. Ford communiceert alleen het systeemvermogen en geeft niet eens het maximale koppel op van de combinatie. Dat zijn Toyota-streken. De oplossing vertoont overigens wel meer overeenkomsten met die van de Japanse automaker.
Verbruikt zo goed als niks
De 14,4kWh accu kan je op een nacht (een uur of zes) opladen aan een gewoon thuisstopcontact. Wil je het sneller, dan kan je een wallbox kopen. Zoals steeds geldt dat de kostprijs daarvan sterk afhankelijk is van je thuisinstallatie. Met wat pech ben je er een paar duizend euro aan kwijt. Elektrisch rijden doet de Kuga volgens de WLTP-cyclus tot 56km aan een stuk, maar vanzelfsprekend kan je via de rijprogramma’s kiezen wanneer je aan je reserve in de accu begint. Over de gestandaardiseerde verbruikscyclus verbruikt deze stekkervariant nooit meer dan 1,4l/100km (32g/Km CO2). Toch moet je in hybridemodus rekenen op een verbruik van een liter of zeven.
Gewicht speelt parten
Tank je de Kuga-met-stopcontact vol benzine en stap je aan boord, dan ben je met meer dan 1,9 ton onderweg. Dat merk je wel. Geef je plankgas dan heb je vanuit stilstand 9,2 tellen nodig om 100km/u te bereiken. Dat is zonder meer vlot, maar als je de vergelijking maakt met de handgeschakelde diesel met 150pk -amper 4 tienden langzamer- dan is duidelijk dat het extra vermogen vooral dient om de 300kg zware accu te verslepen.
Fijn stuurtje
Het gewicht speelt ook bij het bochtengedrag een rol, al moet je stellen dat de Kuga daar nog altijd ronduit uitstekend presteert. De grote velgen en z’n nadruk op weggedrag nopen tot een paar kleine concessies op vlak van comfort, maar je krijgt er wel wat stuurpret voor terug. En bovenal: de Kuga stuurt licht, maar met gevoel. De ingenieurs hebben eindelijk in de smiezen hoe ze bij een elektrische stuurinrichting wat sensatie kunnen meegeven. En meteen is de onnatuurlijk zware bekrachtiging overboord gegooid. Dat was toch maar een lapje voor het bloeden…
