Opel mag zich gelukkig prijzen met het onderstel van PSA. De Fransen zijn experten in het afstellen van een bodemstructuur. Waar ze echter minder goed in zijn, is het ‘verduitsen’ van die combinatie. Rijden doet deze Corsa helemaal anders dan z’n voorganger. En er zijn punten die meteen op de lijst van potentiële verbetering voor een opfrisbeurt (over een jaar of vier) kunnen. Zeg maar dat het stuurtje uitgesproken vaag is en dat het pookje nogal los communiceert over z’n schakelpatroon. De afstelling van het koppelingspedaal zetten we echter met stip op de lijst met minpunten. Opel lijkt bij de bediening het motortje af te knijpen, waardoor je al snel schokkerige schakelmomenten krijgt. Misser.

Comfortabel onderstel

Sturen en dempen doet de Corsa eigenlijk meer dan behoorlijk. Het testexemplaar werd daarbij geholpen door eerder bescheiden velgen en relatief zachte winterbanden. Een goede combinatie voor het filteren van kleine oneffenheden, al is het daardoor vanzelfsprekend ook wat minder communicatief. Remmen doet deze compacte Duitser absoluut correct, maar we vinden de trommelremmen achteraan (voor deze motorversie) niettemin wat krenterig.

Dat driecilindertje moet werken

Die kleine driecilinder is een relatief dapper motortje dat een klim in de toeren beloont met een sympathieke brom. Je moet hem natuurlijk ook flink op de staart trappen om er vaart in te krijgen. Een realistische acceleratietijd naar 100 is 15 seconden en met slechts 75pk en 115Nm moet je flink met het pookje roeren voor je op de snelweg aan een inhaalactie begint. Er zijn weliswaar maar drie cilindertjes die drinken, maar omdat je regelmatig de bodem van de kan moet opzoeken, komt je geheid hoger uit dan de 4,1l die Opel opgeeft. Reken op zes liter, of - als je gedisciplineerd bent - net iets minder. Bijna de helft meer dan opgegeven.