Onder de schelpvormige motorkap - een typisch kenmerk voor de constructeur - zit een tweeliter diesel van JLR’s eigen makelij. Goed voor 240pk en 500Nm die gepaard wordt aan een automaat met niet minder dan 9 verzetten en een intelligente aandrijflijn. Dat laatste is voor een SUV in dit segment nauwelijks te overschatten. Terwijl je bij de meeste al blij mag zijn met de mogelijkheid om naast de voorwielen ook de achterwielen tot actie kan aanzetten, heeft deze Discovery alweer een verbeterde ‘Terrain Control’. Dat is een superslimme tractiecontrole die zelf verschillende ondergronden herkent en je desnoods uit schier onmogelijke situaties haalt. Ja, ook zonder reductiebak.

Op papier is de Discovery Sport met deze topdiesel een vlotte kerel. Naar 100 in 7,7 seconden en een top van 220km/u (met 7 plaatsen is het telkens een tikkeltje langzamer). Maar in de praktijk bijten heel wat van die paarden hun tanden stuk op het nogal lijvige gewicht van deze SUV. De mild-hybride-ondersteuning lijkt op dat vlak weinig verschil uit te maken. Meer dan 2 ton in onbeladen toestand en zonder het gewicht van de opties, ondanks het rijkelijke gebruik van aluminium. Daardoor komt hij nooit echt levendig over.

Dat gewicht zet ook een domper op het verbruik. Officieel bedraagt dat niet meer dan 6,4l/100km, maar een liter of 8 lijkt ons realistischer.

De Discovery Sport beschikt nog steeds over een geavanceerde ophanging met relatief grote wieluitslagen en een bijzonder oordeelkundige afstelling. Voldoende strak om ook een sportievere rijstijl aan te kunnen, maar tegelijk vergevingsgezind als het op putten en bulten aankomt. De Britten overtuigen al lang met hun know-how op dat vlak. De besturing voelt nog steeds een tikkeltje onthecht en onnatuurlijk aan, al is er duidelijk vooruitgang geboekt.