Eigenlijk is de Fiat 500, nog altijd de kern in deze Abarth-bolster, in z’n moderne vorm inmiddels al twaalf jaar op de markt. Erg grondig werd die in al die tijd niet aangepast. Alleen de lichtjes en de bumpers werden al eens vervangen. En dat was dan nog een ingreep die omzichtig gebeurde. Meestal is zo’n lange carrière nefast voor een model, maar de 500 is een uitzondering. Die lijkt almaar beter te verkopen. Abarth overigens ook. Hoeveel exemplaren er al van dit kleine, dure bommetje over de toonbank gingen? Wel… zo’n 25.000 stuks.

Heb je de vleugel al gezien?

Veel moest er dus niet veranderen, maar als je ruim dertigduizend euro wil voor een gelimiteerde oplage moet je wel wat speciaals bieden. Vier kleine uitlaatjes die verbonden zijn met een actieve uitlaatlijn bijvoorbeeld. Een speciale groene tint die stevig knipoogt naar de Abarths uit de sixties, een koetswerkkit die in contrasterend grijs is uitgevoerd. Kleef er nog een schorpioen-logo tegen - de hippe tattoo voor je automobiel. Dan blijft het belangrijkste nog over: de nieuwe dakvleugel, geïnspireerd door een exemplaar dat Carlo Abarth lang geleden zelf ontwierp. Volgens de fabrikant Instelbaar op 12 instellingen, maar we telden het na en er zijn er wel degelijk dertien. Misschien is Abarth bijgelovig? Hij is niet zo goed voor het verbruik en de topsnelheid, maar wel voor de stabiliteit. 42kg extra neerwaartse druk bij 200km/u in z’n meest extreme positie, een hoek van zo maar eventjes 60 graden. Er is een reden waarom Abarth er op de onderkant van staat. En hij is zo cool.