Die zescilinder dieselcentrale met 286pk en 600Nm is een motor met een prettige loopcultuur die zich in deze opstelling zelden laat horen. De prestaties zijn voldoende. Ruimschoots. Een acceleratie naar 100km/u in 6,3 tellen (2 tienden extra als je het gewicht van de derde zetelrij meesleurt) en een top van 241km/u kan je in de praktijk al zo goed als nooit uitspelen. Aan het blok, of nog juister, aan de transmissie hangt nu ook steevast een 48V hybridesysteem dat in uitzonderlijke gevallen een duw in de rug geeft, maar er vooral voor zorgt dat de motor wat vaker uitgeschakeld kan worden en er dus verbruik gespaard wordt. Audi geeft voor de zevenzitter 6,9l/100km op al werd dat bij onze testrit ruim 1,5l meer zonder dat er sprake was van baldadig weggedrag. Z’n zwakste punt is echter de automaat. Dat is een achttrapseenheid van fabrikant ZF waar heel wat autoconstructeurs uitstekende prestaties mee bereiken. Hij is erg alert, schakelt bliksemsnel en quasi onvoelbaar, maar de VW-groep heeft er bij sommige integraties (met name in combinatie met dieselmotoren) moeite mee. Het duurt twee, drie tellen eer de trap op het gaspedaal omgezet wordt in actie en dat is gewoonweg te lang. “Irritant”, noemde een collega het zelfs.

Geavanceerd onderstel

Waar Audi vooral aan het model sleutelde, was op vlak van comfort en dynamiek. Een intelligente luchtophanging, vierwielbesturing en actieve koppelstangen -allemaal extra’s- moeten ervoor zorgen dat de SUV ondanks erg grote velgen zijdezacht rijdt (behoorlijk gelukt), vlak door de bocht gaat (geslaagd) en niet gaat zwalpen (perfect geslaagd). Vierwielbesturing is niet altijd een cadeau, met name wanneer de werking onvoldoende progressief en subtiel is. Dat is geen val waar Audi in trapt. Het voelt perfect natuurlijk aan en vooral de ruim een meter kleinere draaicirkel is meegenomen.