Eigenlijk zijn we een beetje verbaasd dat de benzines niet op een zesbak getrakteerd worden. Renault acht het niet noodzakelijk. De voorlopige homologatiecijfers geven het merk gelijk. De Fransen claimen voor deze 100pk en 160Nm sterke driecilinder een normverbruik van amper 4,3l en een erg competitieve CO2-afgifte van 99g/km. Cijfers die we bij lange na niet konden evenaren. Ons verbruik liep een tijdje tegen de negen liter aan. Later op de snelweg met de cruise-controle op 120km/u, konden we 5,7l/100km optekenen. Renault claimt 3,6l/100km buiten de stad. Om maar te zeggen dat die nieuwe homologatieprocedures niet heiligmakend zijn.

Nieuw onderstel

Het onderstel is compleet nieuw. Het combineert een strak bochtengedrag met een gedegen vermogen om oneffenheden te incasseren en een flink verbeterd stuurgevoel. Tegelijk is het duidelijk een kind van deze tijd, wat wil zeggen dat het niet echt levendig is. Een lach krijg je er niet van op je gezicht. De Clio verloor z’n ‘joie de vivre’ de afgelopen twee generaties. Maar kijk, het rijdt als op sporen, die vijfbak schakelt op z’n minst erg soepel en het compromis tussen comfort en weggedrag is goed. Erg rationeel dus.

Het motortje, met z’n ijverige turbo en z’n geraspte klankkleur, lijkt nochtans zin te hebben in meer. Die heeft wel karakter. Dat loont, want een sprinttijd van 11,8 tellen en een top van 187km/u ogen ook wat middelmatig, terwijl het zo niet aanvoelt. Die motor is enthousiast. Wij ook