DS wil dat je in katzwijm valt aan de binnenkant. Dat doet het door op een originele wijze om te springen met materialen en vooral door zo veel mogelijk design op elke vierkante centimeter te proppen. Daar moet je voor zijn. Dat draait je overigens een rad voor de ogen, want aan de onderzijde is het ondanks alles nog steeds hard plastic dat overheerst. Afwerking en materiaalkeuze zijn dan ook moeilijk te rijmen met het geambieerde premium-label.

En er is nog kritiek. Nogal wat instellingen laten zich immers louter via een aanraakgevoelig scherm bedienen. En dat is nu eenmaal omslachtiger dan een selectie oordeelkundig gekozen knopjes. Er zijn wel wat sneltoetsen, maar de keuze daarvan is evenmin optimaal. En wij hebben dan nog de beschikking over het grootste - 10,3” - informatiedisplay. Het kleinste is slechts 5” groot. Voor je neus zit overigens ook een digitaal instrumentarium. Daarvan is het scherm 7” groot. 

Het is wel aangenaam toeven in de comfortabele zetels van de DS3 Crossback, maar het is toch te vroeg om de zweep op te bergen. Eerst moeten we nog een klets uitdelen voor de toegankelijkheid van het passagierscompatiment. Compacte SUV of niet - de deuren zijn er te klein. Op de achterbank krijg je ook eerder de indruk dat je meerijdt met een compacte driedeurs.

En dan is er nog de koffer. Je kan met 350l stouwvolume natuurlijk wel wat aanvangen, maar er zijn ook concurrenten die nu eenmaal beter doen. In een Renault Captur (die binnenkort wordt afgelost) is dat al meteen 100l meer.