Er zijn een hoop auto’s die een flink stuk eenheidsworst op hebben. Maar heeft de Evoque geen last van. Zelfs als je alle logo’s afdekt, weet je in één oogopslag dat het om een Range Rover gaat. Daar zorgt de horizontale balk voor. Een nieuwe, want dat zie je aan de opstelling met twee onder elkaar gemonteerde schermen in de middenconsole. Gelukkig zijn die voorzien van vereenvoudigde menu’s, want in het verleden was dat niet zo overzichtelijk.

Buiten kijken

Vanop de bestuurderspost merk je meteen heel wat wijzigingen met z’n voorganger. Hoewel het silhouet vergelijkbaar is, ging de zichtbaarheid erop vooruit. De buitenspiegels zijn nog altijd groot, maar ze zitten toch minder in het zicht. In de dode hoek van de eerste generatie zou zich een complete humanitaire crisis kunnen afspelen zonder dat je van iets weet. Het zicht naar achter was ook niet veel soeps. Dat blijft erg claustrofobisch, maar de Britten hebben daar iets op gevonden. In de binnenspiegel zit nu (niet standaard natuurlijk) een scherm die een camera in de staart gebruikt. Zo kan je nageslacht op de achterbank dat beetje zicht dat je hebt niet meer belemmeren. Het vergt wel gewenning en zeker niet iedereen zal er even wild van worden.

De achterbank. Voorheen zat je daar met twee volwassenen aardig, maar het was een klus (ja, zelfs bij de vijfdeursvariant) om er te geraken. Een ruimtewonder is de Evoque nog niet twee centimeters meer beenruimte en een iets grotere portieropening leveren meer voordeel op dan je zou vermoeden.

De koffervloer is minder hoog dan voorheen. Daardoor kan er liefst 10% meer bagage in dan bij z’n voorganger (bij omzeggens gelijke voertuigafmetingen).