Het is niet de eerste keer dat we kennismaken met die kleine éénliter driecilinder. Dat is een motortje dat we ons herinneren als ijverig, met een prettige loopcultuur (op de snelweg is hij eigenlijk niet eens hoorbaar) en een kleine dorst. En hij stelt hier in de T-Cross evenmin teleur. Vooral bij lagere snelheden komt hij vinnig voor de dag, geholpen door de bliksemsnelle DSG-automaat. Alleen op de snelweg reageert hij lomer. Zelfs in de versie met 115pk en een 200Nm merk je dat hij een wat groter gat in de lucht moet slaan. Z’n prestaties kunnen best door de beugel. Volharding blijkt uit een top van 193km/u en pep uit de sprinttijd van 10,3 seconden. Kortweg: een normale chauffeur heeft niets tekort.

Het opgegeven verbruik van 4,9l halen? Tja, dat is altijd weer een oefening in zelfbeheersing. Wij tikten uiteindelijk af op een gemiddelde van 6,3l/100km op een parcours dat niet altijd even vlak was.

Het stuurtje loopt zoals steeds niet over van gevoel en de ophanging is halfhard of halfzacht, afhankelijk van hoe je gemutst bent. Dat is hier ook niet onzinnig. Het gaat om de grootste gemene deler en eigenlijk krijgen alleen uitgesproken dwarsrichels een oncomfortabel kantje. Een kleine prijs om te betalen voor een koets die - voor z’n segment - in de bochten weinig rolneiging ontwikkelt.