Nu kunnen wij zo’n T-Cross wel als hip en trendy aanprijzen in het kielzog van de marketingjongens bij VW, maar het succes van wat hogere auto’s is toch vooral te wijten aan de verouderende bevolking. Geteisterd door stramme gewrichten en wat minder mobiliteit, vinden we het aangenamer om gewoon in een auto te schuiven. Liever dan ons erin te moeten laten vallen en eruit te moeten klauteren.
Handgrepen te duur?
Het is iets waar de T-Cross op een onopvallende manier wonderwel op inspeelt. Niet alleen door de zithoogte (bijna 60cm vooraan en nog 5cm meer voor de achterbank), maar ook door ten volle profiteren van z’n lange wielbasis om zo groot mogelijke portieren te steken. Het is echter een misser dat de Duitsers in één of andere vlaag van bespaarzucht de handgrepen boven de portieren achterwege lieten. Vooral wie minder mobiel is, heeft daar veel aan.
Het uiterlijk wil niets met een monovolume te maken hebben, maar het kan de gelijkenissen moeilijk weg steken. Stel je die zwarte kunststofdelen maar eens voor in koetswerkkleur. Dan is het verschil hooguit nog een wat spitsere snuit. Er zijn uit de monovolumetijd ook lessen getrokken. Zo biedt de T-Cross standaard een verschuifbare achterbank. 14cm kan je die verstellen. Passagiers achteraan zien hun knieruimte daardoor natuurlijk aanzienlijk slinken, maar voor de koffer verricht het wonderen. Een standaardvolume van 385l is meer dan behoorlijk. Het bevindt zich echter voornamelijk in de hoogte. Daardoor is de koffer met 455l (nu ronduit ruim te noemen) een pak bruikbaarder. Een 60:40 gedeelde achterbank is steeds voorzien voor extra flexibiliteit (tot 1.281l) en je kan zelfs een neerklapbare passagierszetel vooraan aanstippen als je wel eens langere objecten moet sjouwen.
Een valse noot
Voorlopig speelt de T-Cross een gekend deuntje, maar als we bij de interieurafwerking en materiaalkeuze aankomen, blaast de Duitser een zeldzame valse noot. Hoewel je de T-Cross niet goedkoop kan noemen, geldt dat wel voor de gebruikte materialen. Er is nog een poging gedaan om het met zwart plastic en frivole felgekleurde sierlijstjes beter te laten ogen dan het eigenlijk is, maar zelfs dat lukt niet. Hard plastic voert de boventoon. Voor het dashboard, maar ook voor de volledige deurpanelen. Jakkes.
De knopjes en hendels ogen gekend en de ergonomie is quasi foutloos. Gelukkig. En als je wil kan je ook een klein digitaal instrumentarium krijgen dat niet te veel kost (maar eigenlijk ook weinig bijdraagt).
Zitten doe je ook goed in de T-Cross. Vooraan, maar ook achteraan is het comfort uitstekend. En je hebt onder de voorzetels een hoop plaats om je voeten te steken (die monovolumestructuur, weetjewel).
