Er kleeft nu wel RS her en der op deze SUV, maar wat moet die sportieve aspiraties inlossen? Geen melodische zescilinder of een ploffende geblazen vierpitter op benzine… Een tweeliter diesel. Die getuigt van een pragmatische aanpak. De variant met enkele turbo vervangen door een uitvoering van hetzelfde blok met twee turbo’s vergt minimale aanpassingen. Het is evenmin onlogisch. De Kodiaq zet in deze uitvoering 1,9 ton op de weegschaal en moet behoorlijk wat lucht uit de weg duwen. Dan ben je meer met koppel dan met pk’s. Dus: diesel. 240pk en 500Nm. En vierwielaandrijving. En een automatische transmissie die zeven verzetten en twee koppelingen telt. Op papier werkt het alvast. De vijfzitter haalt 100 in 6,9 seconden en klopt af bij 221km/u. De zevenzitter is respectievelijk één tiende en één km/u langzamer.

Wat is sportiviteit?

Acceleratie vanuit stilstand is echter hooguit de inleiding tot wat sportiviteit inhoudt. In Mlada Boleslav zette men een assertievere stuurinrichting (progressive steer) en gestuurde dempers (met alleen een andere sturing voor de ‘sport’-setting) op de lijst met standaarduitrusting. Niets dat in staat is het omvangrijke gewicht van deze Kodiaq te camoufleren. Ofschoon de Kodiaq RS een uitstekend weggedrag etaleert, mist het wat scherpte bij het insturen, wat bijtkracht bij het remmen en eens op snelheid wat explosiviteit. Maar lees vooral door als je denkt dat we het resultaat afkeuren…

Snel en comfortabel

Oké, z’n uiterlijk maakt de RS niet waar. Maar laat ons wel wezen: een snelle SUV is de facto onzinnig. De fysiologie zit fout. Maar hou je adem nog even in. Die grote velgen verprutsen het comfort immers niet, in comfortstand is de ophanging erg vergevingsgezind en op bedrijfstemperatuur is de centrale stil. De schakelovergangen zijn foutloos en het zitmeubilair is comfortabel. Bekijk je deze RS daarom als gewoon ‘een wat snellere’ Kodiaq en we kunnen helemaal achter het resultaat staan. Het sportieve uiterlijk (als dat je ding is) is gewoon bonus.