Zwarte en donkere tinten voeren ook in het interieur de boventoon, maar het wordt rijkelijk gebroken door stikwerk met een rode draad. Dat hoort zo in sportieve versies. Er is faux carbon voor de sierlijsten en er is met het design van de menu’s en het infotainmentscherm gerommeld om je adrenalinepeil wat sneller op te krikken. Dat is overigens ook de voornaamste functie van het uitlaatgeluid dat ook hier weer gesimuleerd door de luidsprekers komt. Tegenwoordig bijna niet meer weg te denken in een sportieve auto, maar natuurlijk nog altijd net zo belachelijk als in het begin. Je kan het hier gelukkig wel helemaal uitzetten. Oef.

Opluchting

Er is nog opluchting. De anabolenkuur heeft niets van het interieur van de Kodiaq verprutst. De voorzetels zijn nog altijd uitgesproken comfortabel en als ze al de beenruimte achteraan hypothekeren, is dat niet iets waar je wakker van moet liggen. Die was gigantisch. De derde zitrij is wat ze is - als je niet te groot bent, kan je het er een tijd aarden wanneer de passagiers op rij 2 tenminste zo vriendelijk zijn hun bank vooruit te schuiven (dat kan over een afstand van 18cm). Niet dat je het dan louter voor de lol zal doen. En natuurlijk vergt het wat klauterwerk om er te geraken.

De koffer is gigantisch. Met de achterbank naar voor past er 835l in. En met rij drie in gebruik schiet er nog 270l van over. Dat is het equivalent van de koffer van een kleine stadsauto.