We hebben de twee vermogensversies van de kleine 1,3l benzine geprobeerd: de TCe 140 en de TCe 160, waarbij het cijfer voor het vermogen staat. We concentreren ons echter op de kleinste versie met handgeschakelde versnellingsbak. Die zal samen met de 1.5l diesel met 115pk het gros van de omzet vertegenwoordigen. Maar we kunnen alvast verklappen dat de 20pk die beide vermogensversies van elkaar scheidt op papier meer uitmaken dan in de praktijk. Doet de TCe 140 de honderdsprint in 10,4 seconden, dan doet de Tce 160 er niet meer dan 9 tienden minder over. De topsnelheid scheelt ook niet veel. De 160 gaat door tot 210km/u, 7km/u verder dan 140 gaat.
Soepel, met alle voor- en nadelen van dien
Op de weg is de Kadjar stil en aangenaam om mee te rijden. Dat is te danken aan de zachtheid van de bedieningselementen en et comfort van de ophanging. Die is soepel en filtert oneffenheden adequaat weg. Hij wordt anderzijds snel veel minder comfortabel wanneer het tempo de hoogte in gaat. De vooras voelt zwaar en hoewel het gewicht voor een SUV van deze omvang meevalt (1.517kg), gaat de Kadjar behoorlijk rollen. Elektronica is er om de tekortkomingen in weggedrag op te vangen, maar dat maakt z’n reacties bij tijden een stuk minder natuurlijk. Dat het stuur, dat zich weliswaar erg soepel laat bedienen, weigert sensaties door te sturen, helpt niet.
Natuurlijk heeft de Kadjar geen sportieve roeping, maar het is toch jammer dat hij wat pit mist. Een motor met meer reserve bij lage toeren zou hem deugd doen. Een beetje zoals de ‘grote’ 1,7l diesel (4x4) van 150pk en 340Nm die we probeerden op een modderige offroadpiste. Daar toonde de Kadjar met z’n integraalaandrijving (die erg beperkt beschikbaar is) die het koppel gelijk over beide assen verdeelt. Enkele deskundig uitgewerkte kunstjes deed de Kadjar (vanzelfsprekend) uitstekend, maar bij hobbels en boomstammen kwamen de limieten al snel aan de oppervlakte.
Dorst?
Natuurlijk verlaat het gros van de Kadjar nooit het asfalt. En zelfs onze voorwielaangedreven TCe 140 wist kleine hobbels, greppels, stenen en modder op een 20km lange bosweg te verteren. Gewoon omdat auto’s dat nu eenmaal kunnen. Iets wat heel wat mensen schijnen te vergeten. Uiteindelijk was het z’n bescheiden appetijt die ons het meest verbaasde. De route stelde toch wat eisen van de motor. We noteerden een verbruiksgemiddelde van niet meer dan 6,5l/100km. Verrassend dicht bij de 6,0l/100km (of 136g/km CO2) die de fabrikant voor de volledige cyclus claimt.
