Er is veel dat verandert aan de A1. De driedeurs is er niet meer. Diesels evenmin. Hij staat op een ander onderstel en hij komt uit een andere fabriek. Er is echter weinig om rouwig om te zijn. Hij had wat ons betreft wat flamboyanter mogen rijden. Prettiger is een ander woord. Maar het is niet zo dat hij op dat vlak steken laat vallen. Nergens, eigenlijk.

Om te onthouden

Wat we vooral onthouden is dat de A1 op een paar plaatsen cruciale centimeters wint. Kleine ingrepen met grote gevolgen voor de bruikbaarheid van de achterbank en de koffer. Hij maakt ook technologisch een zevenmijlssprong voorwaarts. Een digitaal instrumentenbord is standaard.

Verleider

Terwijl Mini - de enige échte concurrent - maar moeilijk evolueert en eigenlijk steevast in hetzelfde potje blijft roeren, wist Audi de A1 wel degelijk opnieuw uit te vinden. Links en rechts een retro-knipoog (kijk maar naar de kleurstelling van de testauto), een verwijzing naar een roemruchte voorvader, maar tegelijk ook helemaal bij de tijd. Een verleider is het.