SUV’s en crossovers verlaten het asfalt zelden. De meesten steken nooit een poot naast asfalt of beton. Dat weet de autobouwer ook. Je kan in dit segment dan ook vruchteloos zoeken naar geavanceerde en dure transmissiesystemen, bescherming die functioneel is (nee, die sierplastic doet echt niets), een versterkte ophanging of dienst meer. De Arona is natuurlijk niet anders. Hoewel, met de 1.5 TSI met 150pk en 250Nm aan boord, wil hij misschien toch een beetje apart zijn. Hij wil immers sportief voor de dag komen. De FR, de enige variant met deze motor, heeft steeds een handbediende zesbak. Bewerkt de instrumenten optimaal en je kan naar 100 in 8 tellen.

Het blok is lineair en maakt graag toeren, maar we merkten ook de neiging om bij lage omwentelingssnelheden wat te schokken, met name in de laagste versnellingen. Iets waar een automaat, zo denken we, omheen zou laveren. En er is nog wel meer dat we graag anders zouden zien. Het chassis verteert een hoog tempo uitstekend, dat wel, maar je betaalt er een prijs voor. De achterophanging is te stug om op slecht wegdek nog optimaal te functioneren. Anderzijds vielen de bedieningselementen allemaal op door hun zachtheid en gebruiksgemak en hebben we niets dan lof over de geluidsisolatie.

De fabrikant claimt een gemiddeld verbruik van 5,1l/100km of een CO2-afgifte van 115gr/km. Een utopie, gezien de 150pk. Zelfs met ‘slechts’ 1.222kg op de weegschaal. We tikten uiteindelijk af op 7,4l/100km. Een eerlijk cijfer voor dit prestatieniveau.