Het is niet zo dat Seat ons verrast met het interieur. De drang op opvallend of frivool uit de hoek te komen, werd al lang geleden ingenomen door de nuchterheid van de Duitse leenheer. Dashboard en middenconsole zijn relatief grijs, maar in dit geval zijn er rode stiksels die de boel een beetje karakter proberen te geven. Wil je meer kleur, dan biedt afwerkingsvariant Xcellence een contrasterende band over de ganse breedte van het dashboard, de middenconsole en de deuren.

Links en rechts noteren we enkele harde kunststoffen, maar de materiaalkeuze is gezien z’n segment en prijsklasse perfect verdedigbaar. We moeten echter opmerken dat de algemene kwaliteitsindruk beter kon. Het interieur piept op slecht wegdek, de portieren slaan niet dicht met een vertrouwenwekkende ‘klonk’ en we vallen over krenterigheid. Details als het weglaten van handgrepen bijvoorbeeld.

Net zoals z’n concurrenten, zoekt de Arona de ruimte in de hoogte, maar niet in de breedte. Het voelt een beetje krap en de knieën hebben de neiging om tegen de brede middenconsole te stoten. Gelukkig zijn de goed gestoffeerde stoelen zeer comfortabel, zowel voor als achter. De rijhouding is een beetje hoog, maar over het algemeen ok. De score voor de ergonomie wordt echter gehandicapt door het infotainmentsysteem. Dat is beter dan voorheen op vlak van beeldkwaliteit, applicaties en connectiviteit, maar alle commando's worden rechtstreeks uitgevoerd via het 8 '' aanraakscherm (optioneel). En dat zou je kunnen afleiden. Misschien zijn we wat te streng. Uiteindelijk doet de Arona niets minder dan z’n concurrenten.