BMW heeft erg duidelijk z’n best gedaan om de afwerking en de materiaalkeuze naar een nog hoger plan te stuwen. Maar dat is wierook die we later zullen branden. Eerst wringen we ons op de achterbank om daar de ruimte te aanschouwen. Of liever - het gebrek eraan. Geen volwassene die kan claimen dat hij die achterbank comfortabel vindt. Kleine kinderen? Misschien. We bekijken het vooral als een bankje om jassen, sporttassen of een beest met een kwispelende staart te gooien. We trekken er niet eens punten voor af, want ook dat hoort bij het concept.

Vertrouwde layout

Een ommetje via het gigantische portier (mensen die dit soort van auto’s kopen hebben een grote garage) en we zitten voorin en knikken bevestigend. Het is duidelijk een BMW, met de dunne centrale display bovenaan de middentunnel, de naar de bestuurder gebogen console en het kleine sportstuur met uitgesproken dikke rand. Tegelijk zie je dat de aankleding nog maar eens werd aangescherpt. Fijn leder zit eigenlijk overal, de sierlijsten zijn erg gedetailleerd, de afwerking is feilloos.

Toptechnologie

En natuurlijk word je omringd met een hoop toptechnologie. Wil je de mogelijkheden van het infotainmentsysteem ten volle benutten, dan heb je wellicht dagen studiewerk voor de boeg. Je bespaart je wellicht wat frustratie door het niét te doen. Stemherkenning, gebarenherkenning… geloof me, je leert snel de knopjes gebruiken. Alweer - niets mis daarmee. Bovendien geven de Duitsers je ook zaken die je écht zal kunnen appreciëren. Een streamingservice voor muziek bijvoobeeld.