De topversies worden getrakteerd op een lederbekleding die rijker in details gelardeerd is. Fundamenteel verandert er aan de binnenzijde evenmin iets. Dat betekent dat de Outlander verder bouwt op gekende troeven. Een degelijk plaatsaanbod, een eerlijke afwerking en een hoge functionaliteit. Het wil tegelijk ook zeggen dat er enkele zaken zijn die beter konden en niet worden aangepakt. Ergonomisch is dit geen hoogvlieger, al is dat iets wat gewenning oplost. Problematischer is het informatiedisplay in de middentunnel. Niet meer van deze tijd. Het is begrijpelijk dat Mitsubishi de mogelijkheid om van Apple CarPlay gebruik te maken onderlijnt. Met de functionaliteit van het Mitsu-systeem is nochtans niets mis.
Onduidelijk
De bestuurder krijgt voor z’n neus een instrumentarium dat hertekend werd met meer zin voor details. Helaas is het nog steeds net zo onduidelijk. Zo krijgt je in tijden van elektrisch verbruik een wijzer die opereert in een groen veld zonder meeteenheid. Met de verbrandingsmotor ingeschakeld wordt in plaats van een toerental weergegeven wat je in kWh per kilometer verbruikt. Begrijpe wie begrijpe kan.
Waar het er echt toe doet...
Fouten met wat het gros van de beleving bepaalt, zijn dan weer niet op te merken. Het zitmeubilair verleent adequaat steun, de rijhouding is goed, de zichtbaarheid rondom naar hedendaagse normen verdedigbaar, je kan probleemloos volwassenen parkeren op de achterbank… Daar waar het er echt toe doet, laat deze Outlander geen punten liggen.
