Het is te verleidelijk om aan de binnenzijde de vergelijking met de 3008 niet te maken. En dan moet gesteld dat de Grandland X duidelijk een andere koers vaart die vooral wie er een meer behouden visie op nahoudt moet kunnen smaken. Geen vreemdsoortige tuimelschakelaars, geen trendy stoffen tegen het dashboard, meer knopjes en voor je neus een stuur van een min of meer normaal formaat waarachter de wijzertjes zitten. Die diversificatie is slim en PSA-componenten zitten voldoende diep begraven om nog van een eigen karakter te kunnen spreken.

Ultimate… wat?

Van de luxe die in de Ultimate-versie uit de verluchtingsmonden en deurkieren moet vloeien… daar merken we eerlijk gezegd weinig van. Opel probeert de klant vooral over de streep te trekken met uitrusting en aardig ogende zetels dan met structurele aanpassingen op vlak van materiaalkeuze en afwerking. Dat laatste is dan ook, rekening houdend met de prijs, op te werpen als minpunt. Gaat de SUV richting € 35.000 dan moet je dat ook op die vlakken kunnen verantwoorden. Lukt niet denken we, met te veel componenten die glanzen, hard zijn of (exemplarisch) zelfs parasietgeluiden opwekken.

Zitten doe je goed, zowel voor- als achteraan. De Duitsers kozen voor behoorlijk rigide zetels die je wat minder van een pokdalig wegdek isoleren, maar dan weer wel lange tijd voortreffelijk steunen. Opel is ook fier op de ruime hoeveelheid snufjes. Hier duikt het verwarmde stuurwiel weer op.