Het is al meer dan een decennium dat je Volkswagen op vlak van materiaalkeuze en afwerking weinig of niets kan aanwrijven. Vanaf de middenklasse - de Golf zeg maar. En ook hier kan je er weerom geen slecht woord over verzinnen. De assemblage is onberispelijk en de gebruikte texturen zijn kwalitatief. Maar wie dacht dat de Duitsers aan de Arteon aan de binnenkant zouden verheffen tot iets speciaals, komt bedrogen uit. De verschillen met de Passat zijn summier en behelzen louter oppervlakkigheden. Wat extra inspanning hadden we kunnen appreciëren. Je kan natuurlijk veel slechter doen dan met de aankleding van de Passat, maar het springt er niet echt uit. Als een Arteon pretendeert meer ‘premium’ te zijn dan de berline waarop hij gebaseerd is, dan mocht je dat beter zien.

Poespas

Als vanzelfsprekend vind je aan boord van de Arteon zonder veel poespas een goede rijhouding. Het digitale instrumentarium is beschikbaar op alle versies, net als een head-up-display. In de middenconsole, boven een horizontale sierband, vind je een 9,2” aanraakgevoelig scherm dat ook gebaren herkent. Iets wat overigens een hogere gadgetfactor heeft dan het praktisch nut heeft. Met z’n wielbasis van 2,84m (5cm meer dan de Passat, +13cm tov de CC) wordt de Arteon achterin wel opvallend ruim.