Eigenlijk is een elektrische motor op het lijf geschreven van een 2,5 ton zware terreinmastodont met een hoge dunk. Bij lage snelheden lijk je te drijven op een wolk trekkracht die de massa van de Range Rover niet eens schijnt op te merken. Met hooguit nauwelijks merkbaar gezoem op de achtergrond.

Alles van een Range Rover

Je hoeft geen concessies te doen als je een P400e verkiest boven een Range met een louter conventionele aandrijving. Hij kan net zo diep door water (70cm) en bijna net zo veel aan de trekhaak verdragen (2,5 ton). Bovendien zijn er ploeterscenario’s waarin de onmiddellijk beschikbare trekkracht van de elektromotor een voordeel oplevert. Tegenwoordig vinden we de terreinprogramma’s wel wat te bemoeiziek - ofschoon ze zich wel perfect van hun taak kwijten.

Gebruikspatroon

Tegen de papieren prestaties van de P400e valt niets in te brengen. Een acceleratietijd van 6,8 tellen, een topsnelheid van 220km/u en een verbruik van amper 2,8l/100km (68g/CO2/km). Vooral met dat laatste moet je opletten. Want het kan net zo goed 14l zijn. Heel wat eigenaars stellen zich tevreden met het aanzienlijke belastingvoordeel van een stopcontacthybride. Wil je echter ook aan de pomp profijt halen dan zal je over een specifiek gebruikspatroon (vooral korte verplaatsingen met laaddiscipline tussendoor) moeten beschikken.

Ambities

Aan 404pk en 640Nm heb je ruimschoots voldoende. Maar er zijn momenten dat de bijna 300pk sterke geblazen tweeliter viercilinder benzine die zware koets bijna alleen moet voortslepen (met name bij hoge snelheden). Dan komen er barsten in het porselein en hoor je binnenin een rauwe klank. We hebben bij onze notities ook staan dat de ophanging werd aangescherpt om het gewicht van de accu en elektromotor te compenseren - waardoor hij wat stugger voor de dag komt. In een auto die wars is van sportieve ambities had dat niet gemoeten.