Op technisch vlak is de Ecosport niets speciaals. Dit exemplaar heeft een zestrapsautomaat, dat wel. Eentje met een enkele koppeling - niet de jongere technologie met twee koppelingen. Niet dat je daar iets van merkt overigens. De bak schakelt intuïtief, snel en zonder zich te laten voelen. Geen enkele probleem daar. En eigenlijk ook niet ter hoogte van de remmen, waar de Ecosport schijven vooraan en trommels achteraan inzet. Een budgetoplossing, maar alweer een met een probleemloze werking en voldoende bijtkracht.

Simpel soepel

Hetzelfde verhaal herhalen we nog eens ter hoogte van de ophanging. McPhersons vooraan en een simpele U-vormige achteras (om er desnoods vierwielaandrijving tussen te kunnen steken). De Ecosport zou vooral een natuurlijker aanvoelend stuurtje kunnen gebruiken. De verbinding met de ondergrond is van die aard dat Ecocomfort een betere naam zou zijn: goed gedempt en zonder overdreven veel rolneigingen in de bochten wel erg soepel. Verteert slecht wegdek met opvallend gemak.

Hoeken meten

Ford geeft, alweer in een vlaag van optimisme, ook op- en overrijhoeken (zie de technische fiche) op maar net als alle andere SUVs op de markt, met of zonder vierwielaandrijving, is ook dit geen offroader. Alleen uit te testen als je extra kosten wil. De benzine heeft een eerder aardige bodemvrijheid van 19cm, maar de nieuwe 1,5l dieselcentrale doet daar al 3cm af. Dat maakt alle verschil.

Voelt vlot aan

Rijden, voor zover je dat nog niet kon afleiden, doet de Ecosport erg gewillig. Hij voelt daardoor vlotter aan dan hij is (11,6 seconden voor de honderdsprint en een top van 180km/u). De driecilinder-automaat-combinatie is eerder rijstijlgevoelig. Op papier kom je toe met 5,8l/100km (134g/CO2/km), maar je rekent toch best op twee liter extra.