Mercedes komt met een eigen zescilinder in de X-Klasse, gepaard aan een automaat van het merk. Maar deze viercilinder en de bijhorende automatische schakeldoos (en de handbak, mocht je die verkiezen) zijn afkomstig van Nissan. Ze luisteren echter wel naar Mercedes-instructies. De pickup met Duits paspoort weegt immers niet hetzelfde als die met Japanse of Franse papieren. En daarom werd de motorsturing en de programmatie van de automaat herschreven. De Duitsers maakten het - gezien z’n roeping - best geraffineerd.

Te strak

En dan komen we aan het onderstel. Met dezelfde basiscomponenten als de Nissan. Hier is een multilink-achteras (betere wielgeleiding en dus stabiliteit) standaard. Mercedes zoekt meer breedte op, terwijl de stabilisatoren, dempers en veren telkens specifiek zijn. Het is allemaal strakker (in de verf gezet door relatief grote wielen en brede banden) dan je zou denken. Op het terrein is dat bij tijden lastig, want de X-Klasse vaagt weinig oneffenheden weg. Maar op de weg is de opstelling met spiraalveren rondom uitstekend. Daar etaleert hij minder rolneigingen (overhellen), een scherpere stuurinrichting en een grotere stabiliteit dan z’n concurrenten met een meer utilitaire voorkeur. Bij tijden leek de X-Klasse op 18-duimers zelfs iets te strak. De 17-duimers van de basisuitvoering zijn beter, al moet je er dan bijnemen dat besturing een tikkeltje vager wordt.

Prestaties

De weegschaal wijst bij elke X-Klasse meer dan 2 ton aan. Wat wil je, als er ook nog eens ruim een ton geladen kan worden. Desondanks zijn de prestaties voldoende. Deze X 250d levert 190pk en 450Nm en ruilt een opgegeven verbruiksgemiddelde van 7,9l/100km (207g/km/CO2) voor een sprinttijd van 11,7 tellen en een top van 176km/u. Niets om beschaamd voor te zijn.