De lichtste T-Roc weegt niet eens 1300kg. Maar die z’n motor is half zo groot dan die waar wij mee op stap zijn. En die heeft geen automaat. Vierwielaandrijving evenmin. Daardoor zijn we met anderhalve ton op pad. Maar tractie is dan geen enkel probleem. Voldoende om in 7,2 seconden naar 100 te stomen en er pas bij 216km/u de brui aan te geven. 190pk hé. De automaat schakelt vanzelfsprekend foutloos. Jaren geleden dat we nog eens een DSG betrapt hebben op het wisselen van een verzet op een fout moment.

Zacht en streng tegelijk

Dynamic Chassis Control, met gestuurde dempers en een hoop elektronische hocus pocus (over gaspedaal- en stuurrespons), biedt VW aan als optie. Onze tester deed het zonder. Opvallend: de Duitsers kozen in een poging om een sportievere indruk op te wekken, voor uitgesproken assertieve verhoudingen in gasrespons en stuurinput. Dat werkt, zeggen ze. Ons lijkt het vooral wat nerveuzer dan zou moeten. De ophanging is dan weer erg aangenaam. Een tikkeltje wollig en vergevingsgezind wanneer kleine oneffenheden afgevlakt moeten worden. Tegelijk kordaat wanneer dat vereist is. Bij een verkeersdrempel bijvoorbeeld. Zoek je de limieten op dan verzandt je sportieve moed in elektronisch beteugeld onderstuur. Onvermijdelijk. Het was wel ooit veel minder subtiel.

Begeesterend klinkt de tweeliter niet. Echt teleurstellend evenmin. De luidsprekers moeien zich er niet mee. Dat is toch al iets. Het verbruik tenslotte. VW geeft 6,8l/100km op en 155g/CO2/km. Best zuinig in deze combinatie en… de nieuwe verbruikscyclus ten spijt… ook hier doe je het niet mee. Heb je discipline dan is 7,5l misschien wel mogelijk. Heb je dat niet…