Het leidt weinig twijfel dat het MQB-onderstel enkele uitstekende karakteristieken heeft. In casu gebruikt Skoda voor alle varianten de geheel onafhankelijk achteras (er zijn verschillende mogelijkheden binnen dit platform). Die levert vanzelfsprekend voordelen op voor de filtering en zorgt voor minder parasitaire bewegingen over een slechte ondergrond. Met een gestuurde demping loopt Skoda wel in de val, samen met heel wat andere autobouwers. Om voldoende voelbaar verschil tussen de verschillende instellingen te krijgen, moet het verder afwijken van een ideaal compromis. De harde instelling is naar onze mening niet vergevingsgezind genoeg terwijl de comfort-modus soms wat zwalperig aanvoelt.

Liever asfalt

Op vlak van ophanging is er nog een punt om aan te stippen: dit soort auto’s ziet er dan wel uit alsof ze beter tegen een uitdagende ondergrond kunnen (en hun verhoogde bodemvrijheid - hier 18cm - geeft wat meer marge) maar de veerwegen zijn niet aangepast. Op een slechte ondergrond sla je daardoor erg vaak de eindelooprubbers aan. Liever een asfaltweggetje met herfstblaadjes…

De prestaties zijn erg correct. De door ons gereden variant wil 9 tellen voor de hondersprint en gaat door richting 210km. Maar hij heeft eerder een dociel karakter, dat niet aanspoort tot die excessen. Rustig voortkabbelen is meer z’n ding. En van de stilte genieten want de geluidsisolatie is erg goed. Windruis blijft ook beperkt, ondanks de grote buitenspiegels.

De door ons aangevinkte combinatie neemt op papier genoegen met 5,7l/100km of 151g CO2/km. Maar je moet ook eens naar de afmetingen kijken. Je mag blij zijn als je toekomt met een litertje extra.