Goed nieuws van zodra de deur openzwaait. Fijne materialen alom, waarvan de meest cruciale bovenop het dashboard en aan de bovenzijde van de deurpanelen liggen. Die hebben allemaal schuimvulling, waardoor je je ellebogen kan parkeren waar je wil zonder een eeltepidemie te veroorzaken.Een lederen stuur is standaard en er zit ook wat dode koe op het kleine pookje. Standaard, jawel, net als aardigheidjes als een airco met gescheiden temperatuurregeling.

Snufjes?

Studies vertellen ons dat de boordtechnologie almaar belangrijker wordt. Automerken slaan ons graag om de oren met hele lijsten gadgets en gizmo’s die niet zelden handenvol geld kosten en later maar half blijken te werken. Hyundai vergaloppeert zich hier echter niet. Je krijgt wel een gedeeltelijk digitaal instrumentarium (een scherm van 7” voor je neus, geïntegreerd tussen conventionele wijzertjes) en een 8” aanraakscherm in de middenconsole, maar je verzuipt niet in de apps en nutteloze interactieve toepassingen. De navigatie werkt intuïtief en alleen dat is tegenwoordig al een overwinning. En kijk, digitale radio-ontvangst is ook standaard, terwijl je daar ook op auto’s in veel hogere segment vaak meer dan € 400 voor moet neertellen. Niet onbelangrijk als je weet dat de gewone FM-band over enkele jaren (wanneer exact is nog niet beslist) stopt met uitzenden.

Drie pedalen

Ruimte dan… die heb je er ook voldoende. Zowel voor- als achteraan, terwijl we de verdienstelijke koffer reeds bij exterieur bespraken. Of er dan helemaal geen minpunten zijn? Natuurlijk wel. Het zitmeubilair mocht een beetje beter steunen en om de kost te drukken, koos Hyundai voor een handrem in de vorm van een derde pedaal (naast rem en gas, want dit is natuurlijk een automaat). En dat gaat vroeg of laat in de weg zitten.