Van bij de eerste aanblik krijg je het gevoel dat de Tiguan er niet meer zo slank uitziet als voorheen. En dat heeft niet alleen met z’n wat gebloktere lijnenspel te maken. De voetafdruk werd wel degelijk groter. 6cm langer en 3cm breder. Hij werd ook 3,3cm lager, zonder overigens wat aan hoofdruimte in het interieur in te boeten, maar dat is voor straks.

Je kan er niet omheen dat de Tiguan een typisch VW-product is. Maar we zijn er tegenwoordig al blij mee als je hem niet meteen verwart met iets anders uit dezelfde stal. Goed gedaan dus, van VW. Door rijkelijk gebruik te maken van chroom krijg je een premium indruk die de assemblagekwaliteit nogmaals bevestigd. De Duitsers zelf zijn lyrisch over de plooilijnen die tot op de kofferklep boven de achterlichten doorlopen. Van ons had dat niet zo gemoeten, maar we geven ze niettemin een pluim omdat het technisch niet zo eenvoudig realiseerbaar is.

Net als bij generatie 1 heb je keuze uit twee smaken. Om te beginnen bedraagt de bodemvrijheid van de vierwielaandrijvers 1cm meer dan die van de voorwielkrabbers (om technische redenen). En daarnaast kan je ook nog voor een andere voorbumper kiezen. Die schraapt minder dicht tegen het asfalt en levert vooral een flink betere vertrekhoek op. Ruim 25 in plaats van krap 18°.