Bij de eerste test, van de diesel met 160pk schreven we al dat het onderstel compleet de mist in ging, maar dat kleinere velgen en de afwezigheid van vierwielbesturing en gestuurde dempers mogelijk beter presteerden. En kijk, daar pronkt deze tester zonder al het bovenstaande op bescheiden zeventienduimertjes. Het oordeel laat zich echter niet bijstellen. De filtering is marginaal beter door meer elasticiteit in de bandwangen, maar op een slecht wegdek sluipt de instabiliteit weer in het onderstel. De auto reageert wel consequenter zonder de vierwielbesturing terwijl de afwezigheid van gestuurde dempers ook niet al te veel verschil maakt. Je kan het dus positief bekijken: je bespaart twee keer zonder echt slechter af te zijn.

Met 130pk is de 1.6l diesel nog steeds een krachtpatser. Hier kozen we een verzet met de hand, met een pook die zich overigens prima laat geleiden. Niets mis mee. Maar downsizing heeft zo z’n limieten. De kleine diesel lijkt je met het grootste gemak voort te stuwen, maar het gaat daar over een kundige programmatie van de aansturing. Als je eens wat extra vraagt, blijkt het vat immers al grotendeels leeggedronken en kan de Talisman je maar weinig meer geven. De sprinttijd van 10,4 is nog goed te doen, maar tijdens tussensprintjes trap je het blok op de adem. 30pk extra doet daar goed. En het stemt tot nadenken wat het geeft met slechts 110pk. Op papier verbruikt de Talisman 3,9l/100km, een voorbeeldig cijfer. In de praktijk kwamen we net boven zeven liter uit. Een aanzienlijk verschil, bij een weliswaar levendige, maar zeker niet extreme rijstijl.