In de neus van deze monovolume ligt een 2-liter diesel die 180pk en 400Nm opwekt. Aardige waarden, maar hij moet ook wel minimaal 1,75 ton meeslepen. Het is net genoeg om in een sprint onder de 10 tellen te duiken en steevast met voldoende ‘schwung’ aan een inhaalmanoeuvre te beginnen. En door z’n trekkracht krijgt hij ook een groot verzet rond. Het resultaat? Een top van 208km/u. Een powershift-automaat met zes versnellingen (dat is Fords automaat met dubbele koppeling) neemt in dit geval het schakelwerk van ons over. Zacht en zonder fouten. Geen opmerkingen daar. Over de remmen evenmin.

Zuinig, als je je kan inhouden

Op papier verbruikt de Galaxy minder dan 6 liter (129g/km CO2). Maar met zo’n zware koets kan je vanzelfsprekend alleen in de buurt van dat cijfer komen als je de nodige discipline aan boord legt.

Van de elektrische stuurbekrachtiging kunnen we ook hier onze wens voor een betere centreereigenschap prediken. En gaarne ook een beter stuurgevoel, zodat je weet wanneer de voortrein om respijt vraagt. Als je de Galaxy mishandelt, gooit die immers als eerste de handdoek in de ring. Dat levert een veilig en voorspelbaar weggedrag op dat je netjes kan paren aan de onderstelafstelling. Die neigt nu wat meer naar die van de S-Max. Die laatste werd bij de generatiewissel eerder dit jaar een tikkeltje zachter - deze Galaxy wordt wat stugger. Een beetje - want het comfort dat het Mondeo-platform oplevert, is nog steeds relatief hoog. Wil je het summum, dan kan je nu ook gestuurde dempers krijgen, maar het is verre van noodzaak voor wie een prettig rijdende monovolume met goed gecontroleerde koetswerkbewegingen wil.