Het onderstel is ook al onder de Espace terug te vinden, wordt in aangepaste vorm gebruikt voor de Kadjar en zal binnenkort ook dienst doen onder de Mégane. Het maakt gebruik van een pseudo-McPherson voortrein en een halfstarre achteras. Een structuur die eigenlijk niet thuishoort in dit segment waar een multilink-architectuur de norm is. Renault probeert dat wat te compenseren door vierwielbesturing aan te bieden op de topversies, maar dat doet eigenlijk meer kwaad dan goed.
De Talisman krijgt op de neus
De testwagen was, voor de duidelijkheid, ook nog uitgerust met adaptieve demping en rustte op 19-duimers. Bovendien was het parcours uitdagend, met een bij tijden pokdalige ondergrond. Een wegrecept waarop de Talisman geheel de mist in ging. Of je nu kiest voor een sportieve, neutrale of comfortabele rijmodus (met telkens een andere respons van de dempers en het stuur), de auto wordt steevast onstabiel als de wielen oneffenheden moeten verwerken en dat is niet acceptabel. Het is daarnaast onbegrijpelijk dat een merk als Renault, dat altijd goed opgehangen voertuigen maakte, zich tevreden stelt met de gebrekkige verwerking van oneffenheden van dit model. Een Laguna presteerde pakken beter ondanks gelijkaardige technische beperkingen. Van eender welke andere auto in dit segment krijgt de Talisman niet gewoon op de neus, hij ligt na één ronde K.O. in de hoek. De Fransen zouden er goed aan doen de ganse ophanging opnieuw te bekijken en dan pas de auto uit te brengen.
De prestaties van de 1.6l dieseleenheid (160pk, 380Nm) zijn nochtans wel goed. Je mag je natuurlijk niet blind staren op het normverbruik van 4,5l of de CO2-uitstoot van 115g/km. In de praktijk kom je snel anderhalve liter hoger uit. Maar een top van 215km/u en een sprinttijd van 9,4 seconden zijn voldoende om vlot door het verkeer te gaan. Bovendien schakelt de automaat met dubbele koppeling vlot en gevoelloos. Waar hij echter wel last mee heeft, is kruipen. In de file bijvoorbeeld. En ook dat is onbegrijpelijk.
De geluidsgolven die de diesel verspreid worden opvallend goed gedempt door een nochtans flutcovertje onder de motorkap. In sommige modi worden die aangevuld door motorgeluid dat via de luidsprekers gesimuleerd wordt. Dat is - ongeacht de motor of het type auto - ronduit ridicuul. Gelukkig kan je het afzetten.
4Control
En dan hebben we nog de vierwielbesturing. Een systeem dat al sinds de jaren negentig in omloop is, periodiek door een automerk wordt opgevist en vervolgens weer wordt opgegeven omdat het nu eenmaal weinig oplevert. Hier stuurt het tegen bij lage snelheden (voor een kortere draaicirkel) en mee bij hoge snelheden (voor meer stabiliteit). Maar het omslagpunt (50, 60 of 80km/u) en de stuurhoek zijn afhankelijk van het gekozen programma waardoor je nooit goed weet hoe de auto nu exact zal reageren. Dat is dus € 1.500 die je beter elders uitgeeft. Het zou nochtans ook anders kunnen - gewoon door het systeem consequent altijd op dezelfde manier te laten reageren.