Tot dusver schrijft de Talisman een erg evenwichtig en beklijvend verhaal. Maar we zitten nog niet ver en bij het interieur blijkt het plots uit de dunnen… Eerst enkele positieve punten. De rijhouding is goed, dankzij een uitgebreid instelbaar stuur en dito zetel. Ze had uitstekend kunnen zijn, mocht het stuurtje net iets natuurlijker voor je neus zitten. En het plaatsaanbod is ronduit riant, zowel voor als achteraan. Knieën, kruin, voeten… je kan ze allemaal in het rond gooien zonder obstakels te raken.

Materiaalkeuze?

Maar dan gaat het mis. De Initiale Paris hoort de top te zijn op vlak van materiaalkeuze bijvoorbeeld. Maar hoewel reliëfdruk op de zetels en leder op de boordplank voor een goede eerste indruk zorgen, blijkt het onderste deel van het dashboard in zwart krasgevoelig plastic te zijn vervaardigd. En aan de deuren zit ook een dunne boord van dat goedkope spul, net daar waar je je hand legt.

De strategie die Renault gebruikt om ergonomische valkuilen te vermijden, is ook aan een update toe. Het R-Link-systeem heeft dan wel een 8,7” (optioneel, standaard is het iets kleiner) aanraakgevoelig scherm, maar de menustructuur is niet zo helder als zou kunnen. Bovendien heeft Renault in z’n opruimwoede overdreven en bijvoorbeeld een draaiknop voor de volumebediening van de geluidsinstallatie geschrapt en vervangen door drukknopjes. Niet handig.

Niet zo subtiel

Het besturingssysteem kent, zoals dat tegenwoordig de trend is, vier verschillende modi. Die bemoeien zich niet alleen met de reacties en het weggedrag - waarover straks meer - maar ook met het uiterlijk van het digitale instrumentarium en zelfs de kleur van de sfeerverlichting. Ja, er is sfeerlicht. Je kan kiezen tussen bordeelblauw, discorood en nog enkele tinten die minder subtiel zijn dan we hadden gewild. Daar kunnen nog lessen getrokken worden.