Het interieur van de nieuwe Ford Mondeo straalt, in tegenstelling tot dat van sommige andere modellen uit het gamma, rust uit. Er is geen overvloed aan knopjes en het instrumentarium is netjes uitgevoerd. Ford combineert er analoge cijfers met een groot ingewerkt scherm waarop onder meer de wijzers getoond worden en waarop tal van informatie wordt weergegeven. Helaas steekt de rest van het dashboard er een beetje tegen af. Vooral de zuidelijke regionen zit vol hard plastic. En aan de middenconsole zie je al helemaal dat de Mondeo al langer op de (Amerikaanse) markt vertoeft. Nogal wat concurrenten in dit segment pakken uit met degelijker aanvoelende knopjes en mooiere schakelaars. Maar gelukkig kan je in deze simpele structuur ook veel minder ergonomische fouten oogsten. Een verademing dus naast een Fiesta en een Focus.

Uitstekende rijhouding?

In tegenstelling tot onze wat minder grote collega zijn we niet overtuigd van de zitpositie. De voorzetels zitten niet op en top, de zittingen zijn te kort en we zijn er in een hele week niet in geslaagd om een 100 procent gewenste houding te vinden. Ook het gebrek aan een deftige voetsteun (voor maat 44 en meer) gooit roet in het eten. Gelukkig zijn zowel de zetel als de stuurkolom ruim verstelbaar, zowel verticaal als horizontaal.

Achteraan heb je weinig te klagen. Daar is voldoende hoofd-, knie- en beenruimte en hoef je uiteraard geen rekening te houden met het afstand tot het stuur en de pedalen.

Foei!

Deze rubriek afsluiten, doen we met de grootste ergernis die we een volledige week in de nieuwe Mondeo hebben ervaren. Gek genoeg hebben we het over het opbergvak tussen de voorzetels. Erop steunen (wat toch de bedoeling is, dachten we), resulteert in non-stop gepiep en gekraak. We hopen dat het om een geïsoleerd geval gaat, maar let er toch maar op als je een testrit onderneemt.