Zullen we eerste de cijfertjes afhaspelen? Van 0 naar 100 in 3,2 seconden (3 tienden sneller dan de gewone V10). Een topsnelheid van 330km/u (10 meer). En dat dankzij een atmosferische 5,2l tiencilinder die 610pk en 560Nm opwekt. Erg hoog in de toeren overigens. De pk’s pieken op 8.250t/min, de trekkracht bij 5.600t/min. En dankzij carbon-keramische remmen die erg hoorbaar hun werk doen, kan je je grijze massa niet alleen achterin je hersenpan kneuzen, maar ook vooraan. Zo’n fitnessbeurt vergt natuurlijk heel wat calorieën. Volgens Audi moet je daarvoor elke 100km 12,3l begroten. Dat is het officiële cijfer, tegen 287g/km CO2. Die cijfers zijn van belang voor de staat, voor de taxatie. Zelf begroot je best een liter of 20. Meer als je graag de zot uithangt. En dan wordt het lastig dat de V10+ een kleinere tank heeft dan de gewone V10.
Heel erg bruikbaar
Elk beschikbaar testexemplaar was uitgerust met adaptieve besturing. Een blunder, want besturing met een variabele overbrenging voelt onnatuurlijk aan. Altijd en overal. Het klinkt wel goed, en nogal wat klanten laten er extra euro’s voor achter, wat verklaart dat Audi (en z’n concurrenten) er zo op hamert. Werken doet het echter niet. En over dat stuur hebben we nog wel wat te vertellen. Elektrische bekrachtiging op een sportwagen. Bah. Weinig gevoel dus. Alsof die paar grammetjes CO2-uitstoot uitmaken. Gelukkig centreert het nog behoorlijk, wat lang niet altijd het geval is.
Het weggedrag is indrukwekkend zonder beangstigend te zijn. Daar heeft Audi over gewaakt. Op het circuit van Portimao leverde het ons wat frustraties op, want daar wil je een voortrein die zich als een dolk naar de apex gooit. Op de weg zorgt de afwezigheid van giftanden er natuurlijk voor dat minder getalenteerde bestuurders zich aan een bezwering kunnen wagen zonder gebeten te worden. Het is wellicht de juiste beslissing en toch vecht het met de purist in ons. Hoort een supercar niet wat nukken en kleine kantjes te hebben? Gaat het te hard, dan gaat de R8 gewoon in onderstuur. Da’s overigens niet per sé trager - wel minder spectaculair. Een fijne, voorspelbare en bloedsnelle rijmachine dus. Bruikbaarder en makkelijker in de hand te houden dan de vorige V10, maar lang niet zo fijn gebalanceerd als de V8 van diezelfde generatie.
Sound
Tien cilinders, dat klinkt zowat als een pretpark voor je trommelvliezen. En dat is het ook. Audi heeft zich wel ingehouden, zelfs als je de bypasskleppen in de uitlaat activeert. Hij is niet zo uitzinnig als een AMG of Lamborghini, huilt niet als een Ferrari. Het schraapt net een tikkeltje meer in de keel als bij een Porsche. Een geluid dat je dag in dag uit zou kunnen appreciëren zonder dat het je op de heupen begint te werken. Mooi evenwicht.
