Je zal als ingenieur maar de verantwoordelijkheid over de ontwikkeling van de nieuwe Mustang krijgen. Dat betekent dat je de rijeigenschappen en prestaties moet verbeteren, maar dat je het typische Mustang-gevoel niet verloren mag laten gaan. En die twee, laat ons wel wezen, staan eigenlijk een beetje haaks op elkaar. Zo’n ‘muscle car’ is immers van nature een beetje een bruut zonder al te veel manieren. Maar kijk, Ford lijkt die dans op de slappe koord te kunnen doen. Deze auto geraakt zelfs weg met de wat vagere elektrische stuurbekrachtiging (de weerstand is instelbaar met één van de goedkoop ogende knopjes op de middentunnel), al was het maar omdat de besturing van een Mustang nooit vlijmscherp was. Niet gedacht dat we dat ooit nog eens als een voordeel konden aanhalen. Voeg eraan toe dat de handbak (wel met 6 verzetten, gelukkig) behoorlijk zwaar is en je hebt een aantal herkenbare ingrediënten. Voldoende voor dat typische Mustanggevoel.
Moderner rijgedrag
Maar deze Ford kreeg ook een grotere voetafdruk, een betere voorwielophanging met ruimte voor grotere remmen en een achterophanging (voor het eerst onafhankelijk) die die naam waardig is. Daardoor is het mechanische gripniveau een pak hoger en wordt minder comfort geofferd voor een sportief weggedrag. Niets dan goed nieuws dus, behalve voor wie graag tegensturend en rubberrokend de bocht om gaat. Veel grip maakt dat er niet makkelijker op. Ford geeft je wel een excuus, want met een druk op de knop kan zelfs een amateur de meest indrukwekkende burnouts neerzetten. En natuurlijk ben je een watje als je daar elektronische hulp voor inroept.
Op de 2,3l viercilinder turbomotor gaan we later nog dieper in. Maar hij proeft nog behoorlijk karaktervol, zoals dat hoort. Voor de meest doorwinterde liefhebber bestaat zo’n Mustang echter alleen met de V8. Een vijfliter nog wel. Met 421pk en 530Nm is dat een typische, luie krachtbron die vooral in rechte lijn nog verrassend veel in z’n mars heeft. De honderdsprint is geschiedenis in minder dan 5 seconden. Leg die prestaties naast het basisprijskaartje en je hebt een haast onklopbaar voorstel. Het bochtenwerk doet de Mustang pakken beter dan ooit tevoren, maar je voelt aan elke vezel dat hij niet gemaakt is om op het scherp van de snee te gaan. Je zit ofwel onder de limiet, ofwel erboven. En het is beide leuk - vooral omdat de elektronica ervoor zorgt dat je in het tweede geval niet meteen deel uitmaakt van het decor.
Zuinigheid is een relatief begrip
Afsluiten doen we met een puntje dat bij een 5,0l V8 altijd wat heikel is: het verbruik. En ja, er gaat bij een begeesterde rijstijl 20 liter door. En zelfs op papier is het nog altijd 13,5l/100km. Als het wat rustiger mag, zijn we in de praktijk wel aan 9,9l/100km geraakt - een teken dat deze auto voor één keer niet helemaal is afgestemd op de verbruikscyclus. We kunnen ons niet meer herinneren wanneer we voor het laatst minder verbruikten dan opgegeven.
