De XC90 profileert zich meteen bij het openzwaaien van het portier als een kind van deze tijd. De middenconsole wordt door een groot aanraakgevoelig scherm gedomineerd. Je moet er niet alleen op duwen, maar er ook over swipen. Een zaak die, samen met de ganse interface, meer gewenning vergt dan je in eerste instantie zou denken. Voor je neus zitten hier evenmin echte wijzertjes, alleen een extra scherm. Nog voor je aan het rijden gaat, koppel je dezer dagen natuurlijk je smartphone aan de installatie en dat levert meteen onvoorziene problemen op. De GPS heeft kuren en er zaten nog wel meer gremlins in de boordelektronica. Goed dat Volvo daar nog een update van voorziet voordat de auto aan de eerste klanten geleverd wordt. Hopelijk is het voldoende…

Briljante zetels

Volvo’s hebben bijna altijd briljante zetels. En de Zweden doen die reputatie weer alle eer aan. De zitjes ogen slank en ergonomisch en steunen nog beter dan ze het oog strelen. Daar kan je een dag in zitten en uitstappen zoals je ingestapt bent. En dat zonder meteen Duits hard te zijn of de indruk te geven dat je muurvast hoeft te zitten. De rijhouding is perfect, wat we ook vanzelfsprekend vinden.

Achterin plaatsnemen is bijna net zo comfortabel als vooraan. Dat de zitting er verschuifbaar is, vermeldden we reeds in deze test, maar je kan ook de hellingsgraad van de rugleuning regelen. En er zijn auto’s die (in een goedkoop segment weliswaar) zelfs voorzetels hebben die niet zo goed zijn als deze achterzetels. We zouden ook nog eens kunnen melden dat er ruimte zat is voor knieën, benen en hoofd. Het gaat hier echter over een vlaai van 5 meter. Dus alweer - evidenties.

Hinken

Wat de materiaalkeuze betreft, vinden we dat Volvo op twee benen hinkt. Het dashboard, de deurpanelen en de zetels zijn allemaal uitgevoerd in erg edele bekledingen (steevast leder in deze topuitvoering) die zacht aanvoelen. En op assemblagefouten hebben we het model ook niet kunnen betrappen. Maar net als aan de buitenzijde zijn de glanzend zwarte panelen, en dan vooral die in de middentunnel om de bediening van de automaat en die rond het grote touch-display wel erg krasgevoelig. Het heet pianolak, maar het is natuurlijk gewoon plastic.