Elke Jeep Cherokee 2.0 turbodiesel met 170pk draagt een automaat met 9 versnellingen in zich. Laat ons maar meteen met de deur in huis vallen door te zeggen dat je onderweg zo goed als geen verschil merkt met automaten met enkele verzetten minder. Het is pas wanneer je je op de autosnelweg begeeft dat de verhoudingen van de negenbak sneller de wissel inzetten. Dan maakt het ook veel minder uit in welke versnelling de bak precies staat om een - relatief - vlotte sprint in te zetten. Die lukt de ruim 1,95 ton wegende Cherokee 4WD vanuit stilstand tot 100km/u in 10,3 seconden, niet veel sneller dan een Cherokee met 30pk minder en evenveel koppel (350Nm bij 1.750tr/min). De topsnelheid van onze lener ligt net boven 190km/u.

Wat die aandrijving betreft: die werkt niet altijd op de vier wielen in. Een computer regelt de koppel- en vermogensoverdracht tussen beide assen automatisch en het systeem biedt, afgezien van het extra gewicht, natuurlijk enkel voordelen in dit segment. Echt terreinvaardig is deze in de regel voorwielaangedreven Cherokee natuurlijk niet, al kan je wel een beetje valsspelen door de tractiecontrole extra in te zetten. Simpelweg één van de verschillende rijmodi uitkiezen, volstaat. Wie het totaalpakket wil (slipdifferentieel, korte versnellingsbak, instelbare vering) moet verplicht voor de benzinedrinkende Trailhawk opteren. Of niet, natuurlijk.

Binnen de lijntjes gekleurd

Het mag gezegd dat de Cherokee - binnen zijn spelersklasse en zonder te overdrijven - aardig presteert wat stuurmanskunsten betreft. Een iets minder stugge demping mocht weliswaar, en een iets minder luide dieselmotor evenmin, al omschrijven we deze Amerikaan toch het liefst als een goede allrounder die niet helemaal vies is van het Belgische wegdek.

Aanvaardbaar verbruik

Onze Cherokee had om 100km af te leggen tussen 8 en 9 diesel nodig. Dat is, niet verrassend, een slok meer dan de door Jeep opgegeven 5,8l/100km (154g/km CO2).