De Discovery Sport staat op een grotendeels nieuw onderstel. Daarin vinden we in eerste instantie bekende motoren terug. 2,2l dieselcentrales die hun oorsprong nog vinden in de Ford-periode en toen samen met PSA zijn ontwikkeld. En ze overtuigen nog steeds door hun grote werkijver en gunstig koppelverloop. De SD4 die we hier aan de tand voelen, heeft al bij 1.750t/min 420Nm ter beschikking, terwijl het vermogen piekt bij 3.500 omwentelingen op 190pk. Niet dat je je van die spreiding veel moet aantrekken als je de (nu al € 2.400 dure) negentrapsautomaat hebt. Die schakelt vlot, foutloos en nauwelijks voelbaar. En hij is ook sneller dan de handgeroerde versie die het met 6 verzetten moet stellen. Gevoelig sneller: 8,9 seconden voor de sprint, tegen 10,4 tellen als je het schakelen zelf doet. De top ligt in beide gevallen op 188km/u.
Hoe rijdt de Discovery Sport?
Rijden doet de Discovery Sport uitzonderlijk goed. Dat mag niet verrassen, want ook de Freelander was op dat vlak een hoogvlieger. Het hoge comfortniveau van de ophanging werd grotendeels behouden, maar deze nieuweling biedt meer weerstand aan koetswerkrol en blijft daardoor vlakker in de bochten. Hij is evenmin uit z’n lood te slaan. Omdat de vierwielaandrijving (met verschillende standen) erg alert is én in tegenstelling tot de oplossingen van sommige (lees: bijna alle) concurrenten ook effectief in staat is lange tijd zwaar werk te verrichten. Akkoord, voor zaken als een echte terreinversnelling moet je naar een echte Discovery uitwijken. Maar de Discovery gaat veel langer door dan de hele zwik namaakterreinwagens die het segment rijk is. En het siert de constructeur dat ze eraan vasthouden. Enig smet op het blazoen is dat de nu elektrische stuurinrichting de aangenaam communicatieve stuurinrichting van wijlen de Freelander de strot afknijpt. Modernisering is niet altijd vooruitgang. Het weggedrag is neutraal tot mild onderstuurd net als eender welke andere nieuwe auto. Deze Brit maakt echter wel het verschil met z’n geheel onafhankelijke en exceptioneel goed gecalibreerde achterophanging. Die kan erg veel absorberen (zoals slecht Belgisch wegdek) zonder de stabiliteit in gevaar te brengen.
Verbruikt dat veel, zo’n Land Rover?
Wel, in deze configuratie weegt de Discovery Sport al zo’n 1.750kg. En gewicht resulteert onverbiddelijk in verbruik. Vierwielaandrijving, de automaat, zeven zetels. Het zorgt allemaal voor wat meer verbruik. Daarom is het best puik dat deze variant - toch de meest dorstige van alle diesels - nog steeds niet meer dan 6,3l/100km en 166g/km vraagt. Op onze testcyclus was het verbruik amper hoger, maar de snelheden waren gezien de omstandigheden erg laag.
De zuinigste telg die je nu al kan krijgen, verstookt op papier 5,7l/100km. Later dit jaar introduceert Land Rover een nieuwe 2-liter dieselcentrale (die eerst debuteert in de Jaguar XE) die we al aanhaalden in de inleiding. De eD4 zal alleen de voorwielen aandrijven en wordt de minst dorstige van allemaal, zonder echt veel aan prestaties in te boeten. Wie het geduld heeft en weet dat hij zich de capriolen van een 4x4-rijder niet in het hoofd haalt, is dus wellicht gebaat bij wat extra geduld.
