Laat het ons eerst over de aandrijflijn van de Infiniti Q50S Hybrid hebben. Dat bestaat uit een 68pk en 270Nm sterke elektromotor en een atmosferische 3.5-liter V6 benzinemotor die 306pk en 350Nm opwekt. Gecombineerd staan beide centrales garant voor een maximumvermogen van 364pk en maar liefst 546Nm koppel. Het resultaat? Een verbluffend sprintcijfer tot 100km/u van 5,4 seconden (5,1 seconden voor de hybride zonder 4x4, die 76kg lichter is en uiteraard ook minder verbruikt) en een topsnelheid van 250km/u. Daar tegenover staan een opgegeven dorst en CO2-uitstoot van respectievelijk 6,8l/100km en 159g/km CO2. In de praktijk ligt het verbruik hoger. Reken toch op 9l/100km. 

Met zijn karakter kan je alle kanten uit. De Q50 mag je, ondanks zijn forse leeggewicht van 1,9 ton, als een vermomde sportwagen omschrijven (al hebben de remmen het de laatste meters wel moeilijk). De drive-by-wire stuurinrichting is direct en gevoelig - nerveus zelfs - en de combinatie van de krachtcentrales uitgesproken sportief op aanvraag. Maar rustig genieten kan anderzijds evengoed. Vooral dan apprecieer je de stille aandrijflijn en de conventionele zeventrapsautomaat (met schakelpeddels achter het stuur) die prima bij de auto past. Enkel op stroom rijden doet de Q50S Hybrid trouwens ook, en daar heb je als bestuurder geen enkele controle over. Bovendien merk je van de overgang niets.

De Q50 opereert dus stil, behalve bij een stevige dot gas (al wordt het gebrul van de zescilinder toch op een zekere hoogte gedempt) en op de autosnelweg. Daar zijn rol- en windgeluiden te duidelijk hoorbaar voor een wagen in dit segment; een minpunt het vermelden waard. Al hebben we verder weinig om over te klagen. De ophanging vormt een mooi compromis tussen comfort en sportiviteit, het naadloos samenspel tussen beide motoren is in niets te vergelijken met dat van pakweg een Kia Optima Hybrid en er is veel grip. Deze Q50 kan zijn vooras dan ook op maximaal 50% van z'n geleverde krachten trakteren. Een voordeel bij slecht weer, maar zoals eerder vermeld maakt het systeem de Amerikaanse Japanner er wel zwaarder, trager en dorstiger op. In normale omstandigheden is hij dan ook gewoon, net als alle andere Q50-modellen, puur achterwielaangedreven.