De 508 was altijd al een ruime, comfortabele auto. Gelukkig maar, want daar is bij een tussentijdse opfrisbeurt maar moeilijk een mouw aan te passen. Je zat uitstekend in de 508 (met vanzelfsprekend steeds een in hoogte en diepte verstelbaar stuurwiel en dito zetel) en ook daar is niets aan gewijzigd. Maar de boordplank - die oogt niet meer zo strak als we inmiddels gewend zijn. We zijn daarin ongetwijfeld verwend door de ergonomisch erg verfrissende 308. De Fransen monteren een aanraakscherm dat in één klap enkele knopjes overbodig maakte, maar er staan er nog altijd veel. Ook op het stuur bijvoorbeeld.

Nieuwe tellers

De binnenruimte is wat gewoontjes. Niet dat er iets slechts aan is - dat ook weer niet. Het dashboard zit netjes onder een laag zacht aanvoelend materiaal. Glanzend zwart plastic en satijnglanzende metaalaccenten zorgen ervoor dat het bij de tijd oogt. En het instrumentarium is nu wat fijner dan voorheen. Iets dat eruit springt? Neen, dat is er ook niet. Niet in positieve, noch in negatieve zin.

Veel ruimte

Laadcapaciteit heeft de 508 SW wel. Meer dan dat zelfs - de koffer is erg gelijkmatig van vorm en als je de achterbank plat legt (makkelijk, met handgrepen in de koffer) krijg je een volstrekt vlakke vloer. De Fransen hebben al decennia begrepen hoe je dat goed moet doen. De volumes zijn ook erg respectabel. Onder de kofferafdekking past altijd 560l. Bank plat? Dan kan er 1.598l in.