Op papier presteert de 435i GranCoupé uitstekend. Maar voor we aan die geruststellende cijfertjes vallen dienen we even te analyseren hoe het model stuurt, en dat is vooral iets waar de puristen niet vrolijk van worden. Niet alleen is de 4-Reeks zwaarder (en dus wat trager en dorstiger) dan de 3, maar hij werd op geen enkele substantiële aanpassing getrakteerd om z’n sportiviteit beter in de verf te zetten.
Zelfs BMW vindt het tegenwoordig ‘oké’ om onconditioneel onderstuurde voertuigen af te leveren. Dat is een trend, maar de klant van dit merk is de jongste decennia anders gewend geweest. Dat leidde tot reële Freude Am Fahren. Tegenwoordig is die zin niet veel meer dan een uitgeholde marketingterm. Een beetje een snedige voortrein is nu toch écht niet te veel gevraagd als je een model sportief wil positioneren. Maar de 4 heeft het niet. En om het helemaal erg te maken is de elektrische stuurbekrachtiging geen haar beter dan op andere modellen met de door puristen gehate technologie. Het enige wat je van het stuur voelt is dat het zelfs bij autostradesnelheden nog steeds gebrekkig centreert en een botweg wazige rechtuitstand heeft. Ons testexemplaar was ook nog eens voorzien van ‘Variable Sport Steering’. Een extraatje van meer dan € 300 en ook die hou je beter in je zak. Zonde.
BMW is vergeten om de bestuurder bij de rijproces te betrekken. Het is haast leuker om een Dacia in 17 tellen naar de 100 te slepen, dan om de oefening in 5,5 tellen te doen met deze Duitser. Nog eens - zonde.
De klaagzang is ermee niet ten einde
De demping is uitstekend, de prestaties eveneens (een begrenzer moet het model bij 250km/u beteugelen) maar toch valt er nog veel te verbeteren. De radargestuurde snelheidsregelaar staat duidelijk nog niet op punt en het is niet de enige elektronica die onze ergenismeter de hoogte in stuurt. Zo vindt BMW het nodig om bij het (lang) induwen van de ESP-schakelaar in koeien van letters ‘zonder rijstabilisering’ te afficheren alsof je je leven riskeert, je automatisch te trakteren op een onnodig zware stuurafstelling, stugge demping en agressieve pedaalrespons én dan - geheel in tegenspraak tot de melding - het systeem doodleuk aan te laten staan. Daar hebben we principiële bezwaren tegen.
Is er niets goed?
O jawel, de demping is vooral in de comfortstand uitstekend, de automaat werkt feilloos en over lange afstand aan constante snelheid werkt de drieliter zes-in-lijn best zuinig. We klokten 8,5l/100km over 1.000 snelwegkilometers met een behouden rijstijl en 11,5l over de Duitse Autobahn met snelheden die sporadisch erg hoog opliepen. Stadsverkeer is echter niet z’n ding - daar sloeg de verbruiksmeting door tot 13,7l/100km.
