In onze zoektocht naar een alternatief voor de auto als vervoermiddel voor de almaar ergerlijke woon-werktrajecten, evalueerden we al uitgebreid de motorfiets. We zagen dat er flink wat voordelen verbonden zijn aan de aanschaf van een tweewieler, maar zaligmakend is die oplossing natuurlijk ook niet. Onze queeste gaat dus onverminderd verder. Vandaag staat een elektrische plooifiets op het menu. Een van oren en poten voorzien exemplaar met een prijskaartje van € 1.599 rond de ranke nek. Zou het? Is dit misschien het ideale compromis voor de acute filelijder?
Een weekje gingen we met deze Swyff Minimax ter beschikking gesteld door Rik Motors, de baan op. Het wil de voordelen van een elektrische fiets verzoenen met de handigheid van een klassieke plooifiets. Dankzij de elektrische ondersteuning kan je je niet alleen aan een hogere gemiddelde snelheid voortbewegen, je wordt er ook minder moe van. En zodoende vergroot automatisch je actieradius - tot wanneer de batterij leeg is natuurlijk. Nadelen zijn het hogere gewicht en de (relatieve) afhankelijkheid van elektriciteit, maar daar staan dan weer bepaalde financiële voordelen tegenover. Als je recht hebt op een fietsvergoeding van je werkgever, vervalt dit recht immers niet als je een elektrisch ondersteund exemplaar gebruikt.
“Sneller en langer fietsen zonder zweten. Waar moeten we tekenen?”
Laten we het nu vooral hebben over deze flexibele kerel. Een plooifiets krijg je makkelijk in de kofferbak kwijt, of neem je zonder al te veel gedoe mee op het openbaar vervoer. Dat is ook bij deze Swyff niet anders, met die kanttekening dat z'n 24kg (inclusief batterij) van het in- en uitladen toch een behoorlijk karwei maakt. Bovendien is een plooifiets niet meteen het meest geschikte rijwiel om hoge snelheden en lange afstanden af te leggen, omdat het frame en de kleine wielen daar nu eenmaal niet echt voor zijn gebouwd.
Is dit ding dan toch niet de oplossing voor ons fileprobleem? Tot op zekere hoogte wel. De elektrische ondersteuning maakt woon-werkafstanden van 30km en meer haalbaar zonder dat je hiervoor een afgetrainde atleet moet zijn. Zelfs wij hadden weinig moeite om een gemiddelde snelheid van 25km/u aan te houden, wat erg behoorlijk is. Het concept laat daarenboven toe om bijvoorbeeld eerst de kinderen met de wagen af te zetten aan de schoolpoort, en van daaruit vrolijk fietsend het traject verder af te leggen. Bovenop de eventuele kilometervergoeding doe je wat aan sport (want het blijft hoe dan ook een flinke oefening) en spaar je enkele liters brandstof uit. Alleen het inklappen en uitvouwen vinden we zo'n gedoe. Ook hebben we het idee dat een optimaal rendement van onze arbeid met die kleine wieltjes, hoge gewicht en acht versnellingen nog niet bereikt is. Daarom testen we binnenkort ook een fiets op ware grootte uit. Elektrisch, uiteraard.
