Van de 3-reeks weten we dat het een uitstekend rijdende auto is waar weinig objectieve bezwaren tegen te maken zijn. De koppeling is weliswaar wat (te) zwaar voor sommige filerijders (die opteren beter voor de achttrapsautomaat), maar de besturing is erg lineair, de dieselmotoren zijn krachtig en zuinig en het weggedrag is neutraal. Tegelijk zorgt de gevoelloze (elektrische) stuurbekrachtiging en een wat meer op onderstuur afgesteld onderstel ervoor dat de pretfactor wat is verwaterd. We herhalen dat even omdat de 420d Gran Coupé - net als de Coupé - exact hetzelfde oordeel krijgt. Onze hoop dat BMW het geheel avontuurlijker afstelde dan de 3 berline is dus ijdel. Komt daarbij dat de 4 Gran Coupé meer gewicht op de schaal zet dan de vierdeurs 3 en dat hij daardoor iets minder vinnig is, iets trager optrekt en herneemt en ook een tikkeltje meer verbruikt.
Veercomfort
De 4-reeks beschikt over een uitstekend veercomfort. De McPhersons op de vooras en de vijflink-achteras zorgen voor een uitstekende wielgeleiding en hoewel veer en dempers de koets strak in het gareel houden, wordt je als bestuurder van nagenoeg alle schokken gevrijwaard. Maar dat is met name het geval indien de diameter van de wielen niet meer dan 17 duim bedraagt en zeker als er winterbanden onder staan. Kies je echter voor groter schoeisel (zoals voor de 18-duimers onder onze testwagen), wat eigenlijk wel moet voor een auto die vorm boven functie plaatst, dan betaal je daar ook een prijs voor. Letterlijk en figuurlijk.
Onder de kap
De tweeliter dieselcentrale uit de 420d Gran Coupé wekt 184pk en 380Nm op. Dat is voldoende voor een puike sprinttijd van 7,7 seconden met de handgeschakelde zesbak (7,5 met automaat) en een top van 236km/u. Dat laatste is... exact 1km/u meer dan de 320d afficheert. Qua symboliek kan dat tellen. Maar uiteraard heeft het geen enkele invloed op de rijbeleving - de rationeel afgestelde bodemplaat staat dan ook geen snelheidsgevoel toe. En nochtans kunnen we ditmaal niet stellen dat de demping van de dieseleenheid daar voor veel tussenzit. Die ratelt immers behoorlijk. En nu we toch bezig zijn: telkens wanneer de start/stop-installatie de motor weer tot leven wekt (in theorie dus bijna elke keer je stil staat), gaat dat gepaard met een stevige trilling in de versnellingspook. Bij de (vorige) eerste generatie konden we dat nog door de vingers zien, maar die kwaal had nu toch echt verleden tijd moeten zijn. En ook onderweg blijven de trillingen voelbaar - zelfs in het stuurwiel.
Emissie en verbruik
Met start/stop en een geoptimaliseerde weerstand, scoort de 420d dan weer uitstekend op vlak van verbruik en CO2. De opgegeven cijfers zijn respectievelijk 4,7l/100km en 128g/km (automaat: 4,6l en 124g/km). Doe er twee liter bij en je hebt een getal dat je probleemloos zelf kan evenaren zonder permanent in eco-modus te rijden. Wat die modi betreft - de boordcomputer biedt je ook hier de mogelijkheid om de aandrijflijn aan te scherpen, maar de extra dosis nervositeit draagt eigenlijk weinig (lees: niets) bij. De catalogusprijs is dan wel pittig - fiscaal is dit een meevaller. Als je in Vlaanderen woont tenminste.
