Het eerste dat opvalt tijdens de Meriva-testweek is de zware of onvoldoende bekrachtigde besturing. Het tweede is de souplesse van de 1.6-liter turbodiesel bij zowat alle toerentallen. Het blok, dat 136pk sterk is (bij 3.500tr/min) en 320Nm koppel vanaf 2.000 toeren ontwikkelt (respectievelijk 6pk en 20Nm meer dan wat de 1.7 CDTi die hij vervangt oplevert), is gekoppeld aan een manuele zesbak waarvan de verhoudingen goed verspreid zijn over de eerste vijf versnellingen, en waarvan het langere zesde verzet voor zuinige ritten op de autosnelweg dient. Hernemen doet onze testwagen meer dan behoorlijk. Pittig is zelfs een juister woord. Maar de voortrein heeft soms wel moeite om de krachtontwikkeling van de motor bij te benen. Zonder, maar ook met de tractiecontrole ingeschakeld. En als de overigens wel bijtgrage remmen in werking treden, heeft de koets de neiging om te duiken en buigen - wat nu ook weer niet zó uitzonderlijk is in het betreffende segment. Bovendien gedraagt de Meriva zich voornamelijk neutraal en is de ophanging stugger dan verwacht, zonder dat er veel aan comfort wordt ingeboet.

Wat prestaties betreft is de 136pk opwekkende 1.6 CDTi heer en meester van het Meriva-gamma. Hij is dus ook sneller dan de 1.4 turbobenzine met 140pk. Meer nog, de Meriva 1.6 diesel 136pk is de enige van de bende die minder dan 10 tellen nodig heeft om 100km/u te bereiken (exact 9,9 seconden, voor 10,3s voor de 1.4 turbo en 12,9s voor de 110pk sterke 1.6 CDTi). Zijn topsnelheid bedraagt 197km/u, wat ook weer respectievelijk 1 en 15km/u sneller is. En op vlak van zuinigheid deelt hij de eerste plek met z'n minder krachtige afgeleide (110pk) met een opgegeven gemiddelde van 4,4l/100km (116g/km CO2). De 1.4 turbobenzine komt zogezegd met 6,3l/100km toe, wij lieten 6,1l/100km optekenen op naam van de diesel.