Wie de verschillen tussen voor- en vierwielaandrijving als geen ander wil ontdekken, doet dat best door identieke voertuigen, maar dan één met en één zonder 4x4, na elkaar uit te proberen. En met dat doel in gedachten, trokken we met Skoda richting een klein speelterrein voor auto's, en in het bijzonder vierwielaandrijvers.

Technisch

Nieuwe Skoda's met integraalaandrijving zijn met een Haldex-meerplatenkoppeling van de vijfde generatie uitgerust. Een systeem dat elektronisch en door oliedruk geregeld wordt en de achterwielen entertaint als er vooraan gripverlies optreedt. Het doet eveneens dienst als actief differentieel door de trekkracht tussen twee wielen van eenzelfde as optimaal te verdelen.

"ijsrijden"

Eerst gaan we met een stel Octavia's en Suberbs aan de slag. Eén op twee is vierwielaangedreven. De zeer gladde ondergrond moet een met ijs bedekte rijbaan voorstellen waarop we met 25km/u en meer op de teller van zo goed als geen grip kunnen spreken. De verschillen tussen de bolides zijn al flagrant bij de slalomoefeningen. Een voorwielaangedreven Skoda neigt dan meteen naar onderstuur, terwijl zijn vierwielaangedreven tweelingbroer merkbaar beter op koers blijft voor het nemen van de volgende curve.

Vervolgens gaan we een 180°-bocht te lijf. Daarin valt het verschil tussen de voor- en vierwielaangedreven modellen verder op. De voorwielaandrijvers vliegen telkens bijna van de piste, terwijl de 4x4's - ondanks enkele schuifpartijen - bijna zonder moeite in de binnenkant van de bocht blijven.

En tenslotte is een slalom op een helling aan de orde. Met de voorwieltrekkers is het onmogelijk om te vertrekken zonder te slippen, en eens de bochtenreeks wordt aangesneden worden de Skoda's aan een ware evenwichtsoefening onderworpen. En wanneer het dan even fout loopt met de besturing wordt de auto haast oncontroleerbaar. Niets daarvan echter met de 4x4's. Daarmee verloopt het vertrek zonder bijwerkingen en vergt het parcours op de helling niet meer zweetproductie dan op een vlakke baan. We moeten dan ook echt moeite doen om de voorwielaandrijver die zich voor ons op het testterrein bevindt niet te dicht te naderen.

Alleterrein

Voor de alleterreintest kruipen we aan boord van een Yeti Outdoor 4x4 voorzien van een DSG-automaat die 6 verhoudingen telt. Zoals elke Yeti 4x4 - de Outdoor-versie is technisch identiek aan de Yeti zonder meer - beschikt die over een offroad-functie die even goed '4x4 for dummies' had kunnen heten.

We starten we met een kegelparcours tussen afgewisselde hellingen van ongeveer 30 graden. En ja hoor, de koppeldistributie is merkbaar telkens wanneer één van de wielen het luchtruim kiest. We krijgen de Yeti er vlotjes doorheen.

De volgende uitdaging: een zogeheten 'ramp' met rollen op de ene kant en houten platen op de andere kant overwinnen om de efficiëntie van de Haldex-koppeling op de proef te stellen. En ook daarin slaagt de Yeti 4x4 met glans - al is dat natuurlijk een voorgekauwde test.

De afdaling houden we voor het laatst. Onze Yeti is namelijk ook met een toepassing gezegend die een veilige rit tot in de vallei garandeert. Op de top van een berg, met een maximale hellinggraad van 80%, volstaat het voor de bestuurder om het rempedaal te lossen en zich enkel op het stuurwiel te concentreren. Het systeem werkt via de ABS-sensoren en verdeelt de remkracht zodat de wagen traag maar zelfzeker tot beneden geraakt.

Conclusie

We kunnen niet anders dan de VW-groep feliciteren. Dat hun vierwielaandrijving auto's veiliger maakt op een gladde ondergrond is immers geen holle bewering. Voor wie jaarlijks op wintersport vertrekt is het systeem alvast een aanrader. Maar het prijsverschil mag ook niet té veel in de weg staan en degelijk rubber blijft natuurlijk een must. En laat ons de hedendaagse voortrekker ook niet te veel bekritiseren. Bij gewone weersomstandigheden en een gepaste rijstijl geraak je daarmee immers even veilig van A naar B.