De Polo is op heel wat vlakken verfijnd en dat levert onder meer een gemiddelde verbruiksdaling van zo maar eventjes 18% op. Daarvoor zijn in de eerste plaats motor en transmissie op het vlak van interne weerstand geoptimaliseerd, werden de motoren nog efficiënter en wordt start/stop algemener toegepast in het gamma. Zo zie je dat de 1.2 TSI van onze testwagen weliswaar standaard gekoppeld is aan een handgeroerde vijfbak, maar in dit geval is uitgerust met een DSG-automaat die al zeven versnellingen telt. Die schakelt nog steeds bliksemsnel en foutloos en straft je tegenwoordig nauwelijks nog op vlak van CO2-uitstoot of verbruik. De handbak vraagt immers 4,7l/100km of 107 g/km, terwijl de automaat op een in de praktijk echt merkbare 109g/km eindigt.

Op papier lijkt de Polo 1.2 TSI niet zo’n zotte jongen. 90pk en 160Nm doen je hoofd niet meteen duizelen. De sprinttijd van 10,8 tellen of de top van 184km/u prikkelen de verbeelding evenmin. In de praktijk valt het echter allemaal beter mee dan je denkt. De Polo hangt alert aan de gas en de snelheidswijzer stoomt probleemloos door tot die 190km/u aanwijst. Het is duidelijk dat er niet eens 1,2 ton moet verplaatst worden.

De andere rijelementen kunnen we allemaal omschrijven als ‘correct’. Dan hebben we het over stuurinrichting, remmen, ophanging en demping. Volkswagen zoekt in de afstelling van het onderstel zeker geen extremen op, maar het belooft dat de Polo voortaan wat vlakker blijft in de bochten en tegelijk wat beter gedempt is. Stuur je dynamisch dan zijn de voorwielen gewillig tot op een bepaalde hoogte. Daarna is het onvermijdelijke onderstuur je deel.