Zoals aangehaald in de inleiding heeft de benzinerijder voorlopig slechts één krachtbron om het mee te doen: de 1.2 DIG-T. Weg dus zijn de 1.6- en de 2.0-liter. Het blokje onder druk telt vier cilinders en ontwikkelt 115pk (5.500tr/min) en 190Nm (3.500tr/min), wat geen mirakelcijfers zijn rekening houdend met de 1.350kg die de voorwielen moeten voortslepen.

Dynamisch rijden? Toeren maken!

De 1.2 heeft het danig moeilijk bij lage toerentallen. Koppel is er voldoende voorhanden, maar het duurt te lang om tot de piek te komen. En dat houdt in dat je de toerennaald best boven 2.000tr/min houdt om niet telkens te moeten terugschakelen bij bepaalde situaties. Gelukkig stelt de motor zich wel erg lineair op en is de centrale ook best aangenaam in de omgang.

Vlak door de bochten, stugge demping

De besturing is gevoelloos maar best precies en het onderstel reageert snel en zonder veel neiging tot overhellen op flukse bewegingen. De Qashqai houdt ook erg goed de baan, al is er wel een keerzijde aan verbonden. Hij is ook behoorlijk hard afgeveerd en de standaard 17-duimers veroorzaken meer rolgeluiden dan gewenst .

Naar 100km/u sprinten kan de Qashqai 1.2 DIG-T in 11,3 seconden, zijn topsnelheid bedraagt 183km/u. En het verbruik? Nissan heeft het over een gemiddelde van 5,6l/100km gekoppeld aan 129g/km op de CO2-emissieschaal. Ondergetekende kwam met 7,1l/100km toe.