We zullen ons bij deze test vooral richten op de aanpassingen, wat gelijk betekent dat we door de meeste rubrieken op een drafje kunnen gaan. Aan het klapdak van de Mégane CC, dat bij stilstand en geheel automatisch 21 seconden vraagt voor een transformatie, wijzigde niets. Net zoals z’n erg grote koffer van 417l inkrimpt tot 211l als het dak erin wordt gedumpt.

De aanpassing zit hem niet vooral, maar zelfs uitsluitend in het smoelwerk. Daar geeft de nieuwe Mégane-neus van ontwerper Laurens Van Den Acker de open vierzitter een broodnodige injectie persoonlijkheid. Meteen herkenbaar als Renault en lang niet slecht uitgevoerd.

Speurt het arendsoog over de koets, dan merkt het wellicht ook nog een klein, extra glazen scherm op tussen beide achterste hoofdsteunen. Het is vast en staat er dus altijd, waardoor het in de buitenspiegel weer wat drukker wordt (je kijkt immers ook steevast op de centraal op de kofferklep gemonteerde antenne). Het zorgt er anderzijds wel voor dat de luchtstroom met vier personen aan boord een beetje ordentelijker verloopt en zelfs als je er maar met twee inzit en gebruik maakt van het grote windscherm, krijgt je minder storende decibels over je heen.