Je valt diep in de F-Type. Je bips schuurt bijna over het asfalt, en dat hoort ook zo. Het oogt vertrouwd, maar dat is vooral omdat we wat uren sleten in de versie waarin de zon onze kruin bescheen. Dat kan overigens ook in deze auto, als je een handvol euro’s (1.160 om exact te zijn) ruilt voor een panoramisch glazen dak. Maar we zien niet in waarom je een briljant evenwichtige Coupé zou trakteren op 25kg ballast op z’n hoogste punt.

Gaan we aan de slag met het lijstje plus- en minpunten, dan zien we steevast dezelfde zaken terugkomen. Het zitmeubilair is top, maar het plaatsaanbod is dat niet. Beter dan de roadster, dat wel. Vooral grote mensen zitten nu met hun knieën niet meer tegen het dashboard aan. De zetels krijgen ook nog steeds de hoogste quotering, in tegenstelling tot het comfort, maar dat lichten we even toe bij rijeigenschappen.

Eigenlijk hebben we op afwerking en materiaalkeuze niets negatiefs te zeggen. Het is een tikkeltje minder goed dan bij de Duitsers, maar het komt dan ook weer lang niet zo steriel over. En die verluchtingsmonden die bij het activeren van de airco uit de middentunnel oprijzen blijven een aardig gimmick.

Eronder zit evenwel het onderdeel dat ons nog steeds het meest irriteert. We zeggen nog steeds, omdat het reeds meermaals aan bod kwam. Het navigatiesysteem is niet meer van deze tijd. Vooral de schermweergave is blijven steken in 2005. Anderzijds vinden we het aanraakscherm dat vele functies groepeert in overzichtelijk menu’s, nog steeds ergonomisch de beste oplossing.