De C-Klasse is een auto waarmee Mercedes liefst van al niet te veel risico’s neemt. Het is immers het meest verkochte product van het merk (2,4 miljoen stuks sinds 2007). En dat betekent dat je er wat van alles in ziet. Het blijft evenwel typisch voor de constructeur, want inspiratie komt uit eigen rangen. Van de achterzijde is de gelijkenis met de S-Klasse treffend, terwijl het bedrijf tegenwoordig steevast modellen serveert met een smoelwerk getooid met agressief ogende bumperschilden en een prominente grille om de hand te reiken aan de CLA. Het is in ons land standaard. Voor mensen die vinden dat Mercedes best bij z’n leest blijft en tussen almaar minder subtiel gelijnde Duitsers de kaart van elegantie en discretie speelt - waaronder ondertekende - zijn er andere opzetstukken beschikbaar.

De koets is vooral langer en breder dan voorheen. 10 en 4cm om precies te zijn. En daaronder vinden we twee assen die 8cm verder uit elkaar geduwd zijn. De wielbasis is nu groter dan bij de E-Klasse uit 1995. Dat betekent dat ook de houding wat gespierder wordt. Tijdens het rijden zal de grotere spreidstand de stabiliteit ten goede komen.

De ingenieurs bij Mercedes wisten een erg indrukwekkende Cx-waarde van slechts 0,24 te realiseren. Dat betekent dat de berline beter dan ooit tevoren door de lucht klieft. En de krachtcentrale moet ook minder sleuren omdat er gewicht werd bespaard. Door in koets en structuur rijkelijk (maar niet uitsluitend) gebruik te maken van aluminium. Er ging wel 100kg af ten opzichte van de compactere, uittredende C.