Kijken we in de lijst met standaardvoorzieningen dan vinden de daar uiteraard alles wat evident is. Driepuntsgordels met voorspanners op nagenoeg alle plaatsen (dat wil zeggen: niet op de middelste achteraan), vijf hoofdsteunen, Isofix-bevestigingspunten voor kinderzitjes, een geavanceerde stabiliteitscontrole en een hele resem airbags. Meer in detail gaat het in dat laatste geval over de klassieke selectie van zes plofkussens, aangevuld met een knie-exemplaar voor de bestuurder. De auto houdt zelfs in de gaten of je moe wordt en suggereert desnoods een kleine pauze. En van een zijwind hoef je je ook niets aan te trekken - die corrigeert de C zelf, zonder dat je het merkt. Maar zo weet je natuurlijk ook niet dat het klimaat het op je gemunt heeft.

De elektronicawinkel van de achterwielaandrijver houdt een oogje in het zeil bij onder- of overstuur, doorseinende wielen en biedt ondersteuning bij een noodstop, maar helaas is het stabiliteits- of tractiecontrole-aspect ervan niet geheel uitschakelbaar. Een principiële kwestie, waar we steevast een puntje voor aftrekken.

Geen nood - Mercedes heeft nog punten over. Er zijn immers nog een hoop elektronische snufjes. Het lijkt erop (in afwachting van definitieve uitrustingsdetails van de C 200 BlueTec diesel) dat de remassistentie (die de weg voor de auto afspeurt bij obstakels desnoods zelf in de remmen duikt) standaard wordt. Er bovenop kan je het model nog voorzien van een schare actieve systemen die de auto zelfs in staat stellen om in een file de auto voor je te volgen, zonder dat je iets moet doen. Sturen, gas geven, remmen… Kortom, de technologie van de S-Klasse staat ter beschikking, als je er tenminste je buidel voor opentrekt.